ตะบี้ตะบัน คือ

• (ปาก) ว. ซ้ำ ๆ ซาก ๆ, ไม่รู้จักจบจักสิ้น, ไม่เปลี่ยนแปลง, เช่น เถียงตะบี้ตะบัน.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• บี     โบรอน ตัวบี ความคิดที่แปลก งานสังสรรค์ ภมร ภุมรี เบล บาซิลลัส แบคทีเรียบาซิลลัส
• บี้     ๑ ก. กดหรือบีบให้แบนหรือผิดจากรูปเดิม. ว. แฟบผิดปรกติ เช่น จมูกบี้. ๒ น. ตัวไหมที่ออกจากฝักมีปีกแล้ว. ( ลัทธิ ).
• ตะบัน     ๑ pic038.jpg ( ตะบัน ) น. เครื่องตำหมากของคนแก่ มีรูปคล้ายกระบอก โดยมากทำด้วยทองเหลือง มีลูกตะบันสำหรับตำ และมีดากอุดก้น. ( เทียบ ข.
• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• ตะบูน    น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ในสกุล Xylocarpus วงศ์ Meliaceae ขึ้นตามป่าชายเลนและริมแม่น้ำที่น้ำเค็มขึ้นถึง มี ๒ ชนิด คือ ตะบูนขาว หรือ กระบูน (X. granatum Koenig) เปลือกสีน้ำตาลแกมแดง ผลขนาดส้มโอ และ ตะบูน
• ตะบันน้ำกิน    (สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.
• ตะบิดตะบอย    ว. แกล้งให้ชักช้า, ชักช้าร่ำไร.
• ตะบึงตะบอน    กระเง้ากระงอด เจ้าแง่แสนงอน แสนงอน
• ตะบองกัน    น. ชื่อเพลงกลองชนิดหนึ่ง, กระบองกัน ก็ว่า.
• ตะบม    ว. ร่ำไป, ไม่หยุดหย่อน, เช่น เที่ยวตะบม.
• ตะบอง    น. ไม้สำหรับถือ ใช้ตี โดยมากมีรูปกลม, ที่มีขนาดยาวประมาณ ๔ ศอก เรียกว่า ตะบองยาว ที่มีขนาดยาวประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า ตะบองสั้น, กระบอง หรือ ตระบอง ก็ว่า.
• ตะบอย    ว. อาการที่ทำอย่างชักช้าร่ำไร.
• ตะบันน้ํา    โครงสร้างชลศาสตร์
• ตะบันไฟ    pic039.jpg (ตะบันไฟ) น. ของอย่างหนึ่งรูปคล้ายตะบัน ทำด้วยเขาควายเป็นต้น มีลูกตะบันสำหรับตบลงไปในกระบอกโดยเร็วเพื่อให้เกิดไฟติดเชื้อที่ปลายลูกตะบันนั้น.

• คุณจะเอาแต่ตะบี้ตะบันเข้าไปไม่ได้
• คออ่อนแท้ๆยังตะบี้ตะบันดื่มซะได้
• แต่ฉันก็ยังสอบได้ โดยตะบี้ตะบันอ่านหนังสืออย่างหนัก ตอนสี่เดือนสุดท้าย
• ค่อยไปตะบี้ตะบันอ่านตอนนั้น
• ตอนเด็กๆน่ะ ทั้งที่เขาบอกกันว่าไต้ฝุ่นกำลังจะเข้าอยู่แล้ว ผมยังไม่วายถูกบังคับให้ตะบี้ตะบันท่องหนังสือ