ตะปุ่มตะป่ํา คือ

• นูน
  ขรุขระ
  ปุ่มป่ํา
  กระปุ่มกระป่ํา
  ปุ่มๆ ป่ําๆ
  เป็นปุ่มปม
  ปุ่มๆป่ําๆ

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ปุ     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
• ปุ่ม     น. ปม, ของที่นูนขึ้นจากพื้นเดิม เช่น ปุ่มฆ้อง.
• มต     มะตะ- ก. ตายแล้ว. ( ป. ; ส. มฺฤต).
• มตะ     มะตะ- ก. ตายแล้ว. ( ป. ; ส. มฺฤต).
• ซึ่งเป็นตะปุ่มตะป่ํา    กระปุ่มกระป่ํา ปุ่มป่ํา ขรุขระ
• ตะปุ่มตะป่ำ    ว. นูนขึ้นเป็นปม ๆ, เป็นปุ่มเป็นปมขรุขระอย่างผิวมะกรูด, ปุ่มป่ำ ก็ว่า.
• ตะปู    น. สิ่งทำด้วยโลหะ มีปลายแหลม หัวมนแบน ขนาดต่าง ๆ กัน สำหรับตรึงสิ่งอื่นให้แน่น โดยใช้ค้อนเป็นต้นตอกลงไป, ตาปู ก็เรียก.
• ตะปัดตะป่อง    ว. สะบัดสะบิ้ง, แสนงอน, กระตุ้งกระติ้ง, ตุปัดตุป่อง ก็ใช้.
• ตะปุ่มตะป่ําบนผิวต้นไม้    ตาไม้
• ตะปบ    ก. ตบด้วยอุ้งมือหรืออุ้งเท้าหน้า เช่น เสือตะปบ, ปบ ก็ว่า.
• ตะปลิง    น. เหล็กที่ทำเป็นหมุดแหลมโค้งสำหรับตอกเพลาะกระดานยึดให้แน่นสนิท เช่น ตะปูตะปลิงยิงตรึงกระชับชิด. (ม. ร่ายยาว กุมาร), เขี้ยวตะขาบ ตัวปลิง หรือ ปลิง ก็เรียก.
• ตะปิ้ง    น. เครื่องปิดของลับของเด็กหญิง ทำด้วยเงิน ทอง หรือนาก เป็นต้น, กระจับปิ้ง จะปิ้ง จับปิ้ง หรือ ตับปิ้ง ก็เรียก.
• ตะปูควง    น. ตะปูที่มีเกลียว หัวเป็นร่องหรือเป็น ๔ แฉก ใช้ไขควงไข.
• ตะปูเข็ม    น. ตะปูที่มีขนาดเล็กมาก.