ตะม่อ คือ

• (ปาก) น. ตอม่อ.

• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะมอย    ๑ น. ชื่อฝีชนิดหนึ่งขึ้นที่ปลายนิ้ว เกิดจากการติดเชื้อแบคทีเรียก่อหนอง. ๒ น. ชื่อหวายชนิดหนึ่ง ใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
• มะม่วงปากตะกร้อ    ปากตะกร้อ
• ประมัตตะ    ว. เลินเล่อ, มัวเมา, ประมาท, มักง่าย, เหลวไหล, เพิกเฉย, ทอดทิ้ง. (ส. ปฺรมตฺต; ป. ปมตฺต).
• ฝีตะมอย    คนชั่วช้า. คนร้าย ผู้กระทำการชั่วร้าย ผู้กระทำความผิดอาญาร้ายแรง ฝีที่ปลายนิ้ว adj อาชญากร
• ประมือ    v. ปะทะกัน, สู้กัน, รบกัน , ตัวอย่างการใช้: สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ผมอยู่ที่ภูเก็ตอยู่ถึง 3 ปีโดยไม่เคยพบหน้าทหารญี่ปุ่นและไม่เคยประมือกันเลย
• การเตะมุม    การเตะลูกจากมุมสนามฟุตบอล
• ตะกร้อ    -กฺร้อ น. ลูกกลมสานด้วยหวายเป็นต้นเป็นตา ๆ สำหรับเตะ; เครื่องมือสอยผลไม้ มีด้ามยาว ทำด้วยไม้ หวาย หรือไม้ไผ่เป็นซี่ รูปป่องยาวรีคล้ายกาบปลี ตรงปากมีฟันสำหรับสอย; เครื่องสานยาชัน รูปคล้ายปุ้งกี๋ แต่เ
• ตะคร้อ    น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Schleichera oleosa (Lour.) Oken ในวงศ์ Sapindaceae ผลรสเปรี้ยวอมหวาน, สะคร้อ ก็เรียก.
• อัจจุตะ    อัดจุตะ ว. ไม่เคลื่อนที่, มั่นคง, แน่นอน, เสมอไป. (ป.).
• อันตะ    อันตะ- น. ลำไส้ใหญ่, ราชาศัพท์ว่า พระอันตะ. (ป.; ส. อนฺตฺร).
• อึดตะปือ    ว. มากมาย, ล้นหลาม.
• ตะพึดตะพือ    ว. ร่ำไป, เรื่อยไป, ดึงดันทำเรื่อยไป.
• ซึ่งตะกละมาก    ซึ่งตะกละเป็นที่สุด
• หวายตะมอย    น. (๑) ชื่อกล้วยไม้ชนิด Dendrobium crumenatum Sw. ในวงศ์ Orchidaceae ดอกสีขาว หอม ใช้ทำยาได้. (๒) ดู ตะเข็บ ๓.