ตาแหวน คือ
"ตาแหวน" การใช้
- น. ตาที่มีเส้นสีขาวหรือสีงาช้างเวียนรอบขอบตาดำ (มักใช้แก่ม้า วัว ควาย).
- ตา ๑ น. พ่อของแม่, ผัวของยาย, ชายที่เป็นญาติชั้นเดียวกับพ่อของแม่หรือที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับตา, ( ปาก ) คำเรียกชายสูงอายุที่ตนไม่ค่อยเคารพนับถือ
- แห ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
- แหว แหฺว ว. ลักษณะของเสียงดังที่แสดงอาการดุ. ก. แผดเสียงดุ.
- แหวน แหฺวน น. เครื่องประดับสำหรับสวมนิ้วทำด้วยเงินหรือทองเป็นต้น, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเป็นวงว่า วงแหวน เช่น ถนนวงแหวน พื้นที่วงแหวน.
- หวน ก. เวียนกลับ เช่น ลมหวน.
- วน วะนะ- น. ป่าไม้, ดง. ( ป. ; ส. วนสฺ ว่า ป่า; น้ำ). ๑ ก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น
- เว้าแหว่ง 1) adj. ที่เว้าและวิ่นออกไป ชื่อพ้อง: แหว่ง, เว้า ตัวอย่างการใช้: คนไม่ค่อยซื้อหอมจีนเว้าแหว่งไปกิน เพราะเขาอาจรังเกียจว่าเป็นของเหลือเดน 2) v. เว้าและวิ่นออกไป ชื่อพ้อง: แหว่
- ตาแหลม ว. มีสายตาคมพอมองเห็นก็รู้ทันทีว่าอะไรดีมีคุณค่า เช่น ผู้หญิงคนนี้ตาแหลม พอมองเห็นหัวแหวนก็รู้ว่าเป็นเพชรแท้หรือเพชรเทียม.
- วงแหวน -แหฺวน น. โลหะหรือแผ่นหนังเป็นต้นที่ทำเป็นรูปแหวนสำหรับรองอย่างที่หัวสลักเกลียวหรือที่เพลา เพื่อกันสึกหรอหรือเพื่อให้กระชับแน่น, มักเรียกว่า แหวน, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั
- หัวแหวน -แหฺวน น. ผักคราดหัวแหวน. (ดู คราด ๒).
- แหวนหัว น. แหวนที่ฝังพลอยเม็ดใหญ่เม็ดเดียวนูนขึ้น.
- ซึ่งเว้าแหว่ง ซึ่งเป็นรอยแบบฟันเลื่อย
- กุญแจแหวน -แหฺวน น. เครื่องมือโลหะชนิดหนึ่ง ตอนปลายทั้ง ๒ ข้างมีลักษณะคล้ายแหวน ขอบเหลี่ยม มีขนาดตายตัว ใช้สำหรับขันหรือคลายนอตเป็นต้น.
- มีวงแหวน ถูกล้อมรอบ สวมแหวน หมั้นแล้ว
- สวมแหวน ถูกล้อมรอบ มีวงแหวน หมั้นแล้ว
ประโยค
- เวปไซต์นี้ได้เปลี่ยนชื่อเป็น ตาแหวน บีช รีสอร์ท
- ตาแหวนบีช รีสอร์ท เกาะล้าน
- น้ำตาแหวนทวารหนัก
- มีบริการอุปกรณ์เล่นกิจกรรมทางน้ำ ประเภทเจ็ตสกี และเรือลากกล้วย เหมือนกับหาดตาแหวนและหาดแสม แต่จะเป็นที่นิยมน้อยกว่า
- ข รูรับแสงของกล่องเสียงมีหน้าที่ในการผสมซึ่งได้รับผลกระทบจากของเหลวความร้อนสูงจากเตาแหวน เมื่ออลูมิเนียมละลายจะกวาดไปและหลีกเลี่ยงส่วนใหญ่ลอยขึ้น
มือถือ