ตีนบันได คือ

• เชิงบันได

• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ตีน     ๑ น. อวัยวะส่วนล่างสุดของคนหรือสัตว์ นับตั้งแต่ใต้ข้อเท้าลงไป สำหรับยืนหรือเดินเป็นต้น,
• นบ     ( กลอน ) ก. ไหว้, นอบน้อม.
• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• บันได     น. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, กระได ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงบุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ขั้นบันได    n. ส่วนของบันไดที่เป็นชั้นลดหลั่นกันเป็นลำดับ ตัวอย่างการใช้: อย่าให้เด็กๆ ไต่ไปตามขั้นบันได เพราะอาจทำให้พลาดตกลงมาได้ clf.: ขั้น
• คนปีนบันได    คนไต่บันได
• การปีนบันได    การไต่บันได
• ขั้นบันไดริมน้ำ    ท่าบันไดริมน้ำ
• ขั้นบันไดวน    พืชไม้เถาที่พันรอบ สิ่งพัน สิ่งม้วน เครื่องพันด้าย เครื่องม้วนด้าย
• ชั้นบันไดพาด    จับพวงมาลัยเรือ ไม้ราวบันใด
• ซึ่งติดสินบนได้    เกี่ยวกับการให้สินบน กินสินบน ซึ่งทุจริตได้ ซึ่งเน่าเปื่อยได้ ซึ่งเสื่อมได้ ซื้อได้ด้วยสินบน เอาสินบน
• ทางขึ้นบันได    บันได ทางบันได
• นําขึ้นบันไดไป    นําขึ้นไป