ตีให้มีบาดแผล คือ

• ตีให้บาดเจ็บ
  ตีให้เสียหายหรือทําลาย

• ตี     ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
• ให้     ก. มอบ เช่น ให้ช่อดอกไม้เป็นรางวัล, สละ เช่น ให้ชีวิตเป็นทาน, อนุญาต เช่น ฉันให้เขาไปเที่ยว; เป็นคำช่วยกริยา บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาด     ก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.
• บาดแผล     น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.
• แผล     แผฺล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
• ผล     น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่น ผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล;
• ทําให้มีบาดแผล    ทําให้บาดเจ็บ
• ทำให้เกิดบาดแผล    ทำร้าย ทำให้ร่างกายบาดเจ็บ
• ทําให้เป็นบาดแผล    ทําให้บาดเจ็บ
• บาดแผลที่ฉีกขาด    การฉีกขาด การทรมานจิตใจ การทุกข์ใจ การบุบสลาย การเสียรูปร่าง บาดแผลที่บุบบู้บี้
• ซึ่งทำให้ได้รับบาดแผล    ซึ่งทำให้เสียหาย
• ซึ่งรักษาบาดแผล    ซึ่งใช้รักษาบาดแผล
• บาดแผลที่บุบบู้บี้    การฉีกขาด การทรมานจิตใจ การทุกข์ใจ การบุบสลาย การเสียรูปร่าง บาดแผลที่ฉีกขาด