ต้นพิกัน คือ

• ดอกพิกัน
  พิกัน

• ต้น     น. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี
• นพ     นบ, นบพะ- ว. เก้า (ใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น). ( ป. นว; ส. นวนฺ).
• พิก     การยืนขวางผู้เล่นฝ่ายรับ
• พิกัน     น. ชื่อต้นไม้ ดอกหอมเหมือนพิกุล แต่ดอกใหญ่. ( พจน. ๒๔๙๓).
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ต้นพริก    พริก เม็ดพริก
• ต้นพิกุล    ดอกพิกุล พิกุล
• ต้นพระจันทร์ครึ่งซีก    พระจันทร์ครึ่งซีก
• ตีกัน    ชนกัน กระทบกัน จับมาชนกัน จับมาตีกัน
• ตีกิน    ก. ฉวยโอกาสเอาประโยชน์ที่ไม่ควรจะได้.
• ตีก้น    วิ่งเร็ว ไปอย่างรวดเร็ว
• ต่อสู้กัน    ทะเลาะต่อยตีกัน มีเรื่องกัน โต้เถียงกัน กระทุ้ง กระแทก อยู่ชิดกัน ทะเลาะกัน
• สิ่งที่ขว้างลงบนพื้นเพื่อแสดงการท้าทายให้ต่อสู้กัน    ของประกัน
• การต่อสู้กันพัลวัน    การต่อสู้การชุลมุน
• เกิดขึ้นพร้อมๆ กัน    เกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน