ต้นอ้อ คือ

• อ้อ

• ต้น     น. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี
• นอ     ๑ น. สิ่งที่งอกขึ้นเหนือจมูกแรด ยาวประมาณ ๑๒-๑๕ เซนติเมตร แข็งเหมือนเขาสัตว์; ปมที่นูนขึ้นตามอวัยวะเช่นที่ข้อศอกที่ศีรษะ. ( กลอน ) ก. โน เช่น
• อ้อ     ๑ น. ชื่อหญ้าชนิด Arundo donax L. ในวงศ์ Gramineae ขึ้นเป็นกอในที่ชื้นแฉะ ลำต้นแข็งเป็นปล้อง ข้างในกลวง. ๒ อ.
• ูนอนอุตุ    นอนคุดคู้
• ตีอีตื้อ    ก. นิ่งเฉย, ดื้อด้าน.
• อ้นอ้อ    ดู ชีล้อม.
• (อุตุ)    เป็นคำที่ใช้ในอุตุนิยมวิทยา
• ต.อ.    ตะวันออก ทิศตะวันออก
• ตื้อ    ว. ทึบ เช่น มืดตื้อ สมองตื้อ; แน่นอึดอัด เช่น อิ่มตื้อ ท้องตื้อ; เรียกดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งว่า อ้ายตื้อ หรือ อีตื้อ; เรียกข้าวเหนียวน้ำกะทิในพิธีเลี้ยงว่า อ้ายตื้อ.
• ตื๊อ    (ปาก) ก. รบเร้าจะเอาให้ได้, เซ้าซี้รบกวนร่ำไป.
• ตื๋อ    ว. เร็วมาก (ใช้แก่กริยาวิ่ง).
• ต่อ    ๑ น. ชื่อแมลงขนาดกลางถึงขนาดใหญ่หลายวงศ์ มีปีก ๒ คู่ ลักษณะเป็นแผ่นบางใส ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากเป็นชนิดกัดกิน เอวคอดกิ่ว ตัวเมียมีเหล็กในสำหรับต่อยปล่อยน้ำพิษทำให้เจ็บปวดได้ บางชนิดอยู่อย่
• ต้อ    ๑ น. โรคอย่างหนึ่งเกิดที่ลูกตา ทำให้ตาพิการมองอะไรไม่เห็นชัดเจน หรืออาจทำให้ตาบอดได้ มีหลายชนิด. ๒ ว. อ้วนสั้น, อ้วนเตี้ย, เช่น ขวดต้อ พลูต้อ.
• อัต    อัดตะ- น. ตน, ตัวเอง. (ป. อตฺต; ส. อาตฺมนฺ).
• อัต-    อัดตะ- น. ตน, ตัวเอง. (ป. อตฺต; ส. อาตฺมนฺ).

• ดังนั้นเขาก็ไม่สามารถเป็นต้นอ้อในป่าใหญ่ได้
• ความเชื่อมั่นของประชาชนก็เหมือนลมพัดต้นอ้อ
• ใครพูดว่ามนุษย์เรานั้นเป็นต้นอ้อที่คิดได้ ?
• มันทำมาจากหนามกุหลาบ ต้นอ้อย หญ้าพื้นเมือง
• ใครบอกว่ามนุษย์เราเป็นต้นอ้อที่มีความคิด ?
• ต้นเอมต้องขึ้นอยู่ในป่าใหญ่ และต้นอ้อต้องขึ้นอยู่ในน้ำ
• มนุษย์จะกลายเป็นต้นอ้อที่สั่นไหวเมื่อมีเงินอยู่ตรงหน้า .
• สำหรับขจัดเศษต้นอ้อยที่สะสมตัวในพื้นที่ที่เข้าถึงได้ยาก
• มนุษย์เราจะกลายเป็นต้นอ้อที่ถูกเขย่า เมื่ออยู่ต่อหน้าเงิน
• สำหรับการขจัดเศษต้นอ้อยและเศษดินที่สะสมตัวออกจากแท่นหมุน