ถนัน คือ

• ถะหฺนัน
  น. ดินชนิดหนึ่งเชื่อว่าเป็นยารักษาโรค และเป็นยาอายุวัฒนะ เช่น ต่อได้กินดินถนันเมื่อวันไร. (อภัย).

• ถนนที่อยู่ใต้ถนนอื่น    ถนนข้างใต้
• ถนนที่ไม่ตัน    ช่องแคบที่เป็นทางผ่าน ถนนหลวง ทางสัญจร แม่น้ำที่เป็นทางผ่าน
• สุนัขข้างถนน    สุนัขจรจัด
• จุดที่ถนนมาตัดกัน    ทางแยก
• น่าปรารถนา    เป็นที่ชื่นชอบ เป็นที่ต้องการ เป็นที่น่าพอใจ น่าคุ้มค่า สําคัญพอที่จะพลีชีพให้ ซึ่งถูกอกถูกใจ น่าเอา บุคคลหรือสิ่งของที่น่าปรารถนา
• ถนัดถนี่    (ปาก) ว. ถนัดชัดเจน เช่น เห็นถนัดถนี่.
• ถนน    ถะหฺนน น. หนทางที่ทำขึ้น, ลักษณนามว่า สาย, สนน ก็ว่า, โบราณเขียนเป็น ถนล. (จารึกวัดป่ามะม่วง); (กฎ) ทางเดินรถ ทางเท้า ขอบทาง ไหล่ทาง ทางข้าม ตามกฎหมายว่าด้วยการจราจรทางบก ตรอก ซอย สะพาน หรือ ถนนส่วน
• ถนป    ถะหฺนบ (แบบ; กลอน) น. เด็ก, เด็กกินนม. (ป.).
• ถนะ    (แบบ; กลอน) น. ถัน, เต้านม. (ป.).
• ถนัด    ถะหฺนัด ก. สันทัด, ชำนาญ, เช่น ถนัดแต่งกลอน. ว. สะดวก เช่น เดินไม่ถนัด; ชัด, แม่นยำ, เช่น เห็นไม่ถนัด; เช่น, ราวกับ, เช่น ถนัดดั่งภูผาหลวง ทุ่มแท้. (ตะเลงพ่าย), สนัด ก็ว่า.
• ถนำ    ถะหฺนำ น. ชื่อดินชนิดหนึ่ง สีเหลืองอ่อน ใช้ทำยาไทย, ยา.
• ถนิม    ถะหฺนิม น. เครื่องประดับ เช่น ถนิมพิมพาภรณ์, ในโลกนี้ถนิมเจ้า เอกแท้นางเดียว. (นิทราชาคริต), ธารถนิมทองถ่องเถือก. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์), ใช้ว่า สนิม ก็มี เช่น สร้อยสนิมพิมพาภรณ์.
• สถน    สะถน (แบบ) น. เต้านม. (ส. สฺตน; ป. ถน).
• เถน    น. นักบวชที่เป็นอลัชชี. (ป. เถน ว่า ขโมย).
• แถน    น. เทวดา, ฟ้า.

• อย่างที่เธอว่า ไม่ใช่สิ่งที่ฉันถนัน
• บานเปิด จับถนันมือ บานเปิด