ถีบทาง คือ

• (กลอน) ก. เดิน.

• ถี     ( แบบ ) น. หญิง. ( ป. ).
• ถีบ     ก. งอเข่าแล้วใช้ฝ่าเท้ากระแทกออกไป, งอเข่าแล้วใช้ฝ่าเท้าดันไปโดยแรง เช่น ถีบรถ ถีบจักร; ดัน เช่น ว่าวถีบสูง.
• บท     ๑ บด, บดทะ- น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท;
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ทับทาง    น. ชื่องูบกบางชนิด เช่น งูสามเหลี่ยม ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางเหลือง, งูทับสมิงคลา ซึ่งบางครั้งเรียก งูทับทางขาว.
• ถูกทาง    เข้าที่เข้าทาง เข้ารูปเข้ารอย เข้าร่องเข้ารอย ถูกวิธี
• วิถีทาง    น. ทาง เช่น ต้องใช้ความพยายามทุกวิถีทางกว่าจะประสบความสำเร็จ.
• กลับทิศทาง    พลิกมือกลับ
• ขอบทาง    (กฎ) น. แนวริมของทางเดินรถ.
• ทุกวิถีทาง    ทุกหนทาง
• ไม้วิถีทาง    ไม้ริมทาง ไม้เมือง ไม้ในเมือง
• กลับทางเดิม    กลับไปทางเดิม
• ขับทางไกล    ขับไปเป็นระยะทางไกล
• ทับทางขาว    ดู ทับสมิงคลา.