ทวาบร คือ

• ทะวาบอน
  น. ด้านของลูกสกาที่มี ๒ แต้ม. (ส. ทฺวาบร).

• ทวา     ทะวา ( แบบ ) ว. สอง. ( ป. , ส. ทฺวา).
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาบ     ว. อาการที่รู้สึกร้อน เย็น กลัว ตกใจ เสียวใจ เป็นต้น ขึ้นทันทีแล้วหายไปดับไป เช่น เย็นวาบ ใจหายวาบ เสียววาบ; วับ.
• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• ทวาบรยุค    ทะวาบอระ- น. ชื่อยุคที่ ๓ ของจตุรยุคตามคติของพราหมณ์ ในยุคนี้ธรรมะและอายุของมนุษย์ลดลงเหลือเพียง ๒ ใน ๔ ส่วนเมื่อเทียบกับในสมัยกฤดายุค. (ดู จตุรยุค).
• ความราบรื่น    n. ความเรียบร้อยปราศจากอุปสรรคใดๆ ชื่อพ้อง: ความสงบสุข, ความสงบเรียบร้อย คำตรงข้าม: ความยุ่งเหยิง, ความวุ่นวาย ตัวอย่างการใช้: ทุกคนหวังที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยความราบรื่น
• ความไม่ราบรื่น    ความไม่ต่อเนื่อง ความไม่สม่ําเสมอ
• ฉทวาร    ฉะทะวาน น. ทวารทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ.
• ทวาทศ    สิบสอง
• ทวาทศี    ว. ที่ ๑๒ เช่น ทวาทศีดิถี = วัน ๑๒ ค่ำ. (ส.).
• ทวาย    ๑ ทะ- น. ชื่อเมืองทางภาคใต้ของประเทศพม่า, เรียกชาวเมืองนั้นว่า ชาวทวาย. ๒ ทะ- น. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. ๓ ทะ- น. ชื่อยำชนิดหนึ่ง มีผักลวก เช่น ผักบุ้ง กะหล่ำปลี ถั่วงอก ราดด้วยหัวกะทิ น้ำพริกรสเปรี้
• ทวาร    ทะวาน, ทะวาระ- น. ประตู เช่น นายทวาร; ช่อง ในคำ เช่น ทวารหนัก ทวารเบา ใช้เป็นคำสุภาพ หมายถึง รูขี้ รูเยี่ยว, ทาง เช่น กายทวาร. (ป., ส.).
• ทวาร-    ทะวาน, ทะวาระ- น. ประตู เช่น นายทวาร; ช่อง ในคำ เช่น ทวารหนัก ทวารเบา ใช้เป็นคำสุภาพ หมายถึง รูขี้ รูเยี่ยว, ทาง เช่น กายทวาร. (ป., ส.).
• ทวารักษี    ทวารนายก ทวารบดี ทวารบาล ทวารปาละ นายประตู ผู้เฝ้าประตู
• บทวาร    บดทะวาน (แบบ) น. ชั่วก้าวเท้า, ระยะก้าวเท้า, เช่น ทางเล็ก ควรบทวารผู้หนึ่งจะพึงไป. (ม. ร่ายยาว วนปเวสน์).