ทะทึก คือ

• ว. อาการที่ใจเต้นตึก ๆ.

• ทะ     ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
• ทึก     ๑ ก. ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้. ๒ น. น้ำ. ( ข. ).
• กีฬาปะทะ    กีฬาที่ต้องปะทะ
• กระทะเล็ก ๆ    ถ้วยเล็ก ๆ
• กระทะเหล็ก    กระทะเหล็กก้นโค้ง
• กีฬาที่ต้องปะทะ    กีฬาปะทะ
• กระทะ    ๑ น. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มเป็นต้น. ๒ ดู ตะกรับ ๓ (๑).
• กะทะ    n. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มและทอด ชื่อพ้อง: กระทะ ตัวอย่างการใช้: ข้าวผัดอยู่ในกะทะบนเตา clf.: ใบ, ลูก
• ทะทัด    ก. สะบัด.
• ทะทา    น. นกกระทา.
• ทะทาย    ก. จับ, ถือ.
• ทะท่าว    (กลอน) ก. ล้ม, ทบ, ซ้ำ, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระ กะว่าฝันเป็นแน่. (นิทราชาคริต).
• ทะท้าว    ว. อาการที่ตัวสั่นเทา ๆ.
• ปะทะ    ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
• กระทะทอด    กระทะ กระทะผัด