ทะทึก คือ
- ทะ ๑ คำใช้นำหน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ท ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น หรือเป็นคำซ้ำซึ่งคำหน้าเสียงกร่อนไป เช่น ๒ ( กลอน ) ก. ปะทะ เช่น
- ทึก ๑ ก. ตู่เอาเป็นของตัว, ถือเอาเป็นจริงเป็นจัง, เหมาเอาว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้. ๒ น. น้ำ. ( ข. ).
- กีฬาปะทะ กีฬาที่ต้องปะทะ
- กระทะเล็ก ๆ ถ้วยเล็ก ๆ
- กระทะเหล็ก กระทะเหล็กก้นโค้ง
- กีฬาที่ต้องปะทะ กีฬาปะทะ
- กระทะ ๑ น. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มเป็นต้น. ๒ ดู ตะกรับ ๓ (๑).
- กะทะ n. ภาชนะก้นตื้นปากผาย ใช้สำหรับหุงต้มและทอด ชื่อพ้อง: กระทะ ตัวอย่างการใช้: ข้าวผัดอยู่ในกะทะบนเตา clf.: ใบ, ลูก
- ทะทัด ก. สะบัด.
- ทะทา น. นกกระทา.
- ทะทาย ก. จับ, ถือ.
- ทะท่าว (กลอน) ก. ล้ม, ทบ, ซ้ำ, ยอบลง; เดิน; ทอดทิ้ง เช่น ท่าวจักทอดธุระ กะว่าฝันเป็นแน่. (นิทราชาคริต).
- ทะท้าว ว. อาการที่ตัวสั่นเทา ๆ.
- ปะทะ ก. โดนกัน, กระทบกัน, เช่น เรือปะทะกัน ข้างเรือปะทะกัน, ประจัญกัน เช่น กองทัพปะทะกัน, ต้านไว้ เช่น ยกทัพไปปะทะข้าศึก.
- กระทะทอด กระทะ กระทะผัด