ทางสำหรับผู้ดินถนน คือ

• ทางวิถʼ
  ทางเท้า

• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• สำ     ก. ซับซ้อนกัน, ปะปนกัน, ไม่เป็นลำดับ, ไม่เป็นระเบียบ.
• สำหรับ     ว. คู่กับ, ควรกับ, เช่น ช้อนกับส้อมเป็นของสำหรับกัน หมากพลูกับเชี่ยนเป็นของสำหรับกัน. บ. เพื่อ เช่น ของสำหรับถวายพระ
• รับ     ก. ยื่นมือออกถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งให้ เช่น รับของ รับเงิน, ถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นส่งมาให้ เช่น รับจดหมาย รับพัสดุภัณฑ์, ไปพบ ณ
• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ดิน     ๑ น. ชื่อธาตุอย่างหนึ่งในธาตุทั้ง ๔ คือ ดิน น้ำ ไฟ ลม, วัตถุธาตุของพื้นโลกที่ใช้สำหรับปลูกพืชผลหรือปั้นสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น; แผ่นดิน เช่น
• ถนน     ถะหฺนน น. หนทางที่ทำขึ้น, ลักษณนามว่า สาย, สนน ก็ว่า, โบราณเขียนเป็น ถนล. ( จารึกวัดป่ามะม่วง ); ( กฎ ) ทางเดินรถ ทางเท้า ขอบทาง ไหล่ทาง
• ทางวิ่งบนถนนสำหรับรถที่วิ่งเร็ว    ทางด่วน สายด่วน
• ทางสำหรับขับขี่    การขับขี่ การขี่ การขี่ม้า การขี่รถ การขี่เรือ การควบม้า ทางสำหรับขี่ม้า
• ทางสำหรับขี่ม้า    การขับขี่ การขี่ การขี่ม้า การขี่รถ การขี่เรือ การควบม้า ทางสำหรับขับขี่
• คอกสำหรับเก็บค่าธรรมเนียมบนถนน    ด่านเก็บเงินบำรุงถนน ถนนสำหรับรถยนต์ที่วิ่งด้วยความเร็วสูง
• รางวัลสำหรับผู้ชนะ    มงกุฎ
• ถนนทางลัด    ทางลัด เส้นทางลัด
• เจ้าของโรงม้าสำหรับผู้เดินทาง    นายไปรษณีย์ เจ้าหน้าที่ในที่ทำการไปรษณีย์