ทิ้งระเกะระกะ คือ

• ทิ้งเกลื่อนกลาด
  ทิ้งเรี่ยราด

• ทิ้ง     ก. ทำให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ถืออยู่หลุดจากมือด้วยอาการต่าง ๆ, ถ้าด้วยอาการขว้าง เรียกว่า ขว้างทิ้ง, ถ้าด้วยอาการโยน เรียกว่า โยนทิ้ง, ถ้าด้วยอาการเท
• ิ้     พลิ้ว
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระเกะระกะ     ก. มากเกะกะ.
• เก     ว. ไม่ตรงตามแนว, ไม่เป็นระเบียบ, (ใช้แก่ของที่เป็นซี่เป็นลำ) เช่น ฟันเก ขาเก; ไม่ยอมปฏิบัติตามระเบียบ; เกะกะ, เกเร; ( ปาก )
• เกะ     ว. สั้น เช่น ควายเขาเกะแค่หู. ( สิบสองเดือน ).
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ระกะ     ก. มากเกะกะ, ใช้เข้าคู่กับคำ ระเกะ เป็น ระเกะระกะ.
• กองระเกะระกะ    ของที่ปนเปกันจนยุ่งเหยิง กองเรี่ยราด สภาพที่ไม่เป็นระเบียบ สิ่งที่ทิ้งเรี่ยราดกระจุยกระจาย
• อย่างระเกะระกะ    อย่างไม่เป็นระเบียบ
• ทําให้ระเกะระกะ    ทําให้กระจัดกระจาย ทําให้เกลื่อนกลาด ทําให้เรี่ยราด
• ทําให้ระเกะระกะไปด้วย    ทําให้รกไปด้วย ทําให้เต็มไปด้วย
• เกะกะระราน    ซึ่งทำให้เจ็บแค้นใจ น่ากลัว เหลือทน เกะกะ เกะกะก้าวร้าว เกะกะเกเร เกเร ระราน
• กองไว้ระเกะระกะ    กองเรี่ยราด
• ระเกะระกะไปด้วย    รกไปด้วย