ระกะ คือ

• ก. มากเกะกะ, ใช้เข้าคู่กับคำ ระเกะ เป็น ระเกะระกะ.

• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• ทิ้งระเกะระกะ    ทิ้งเกลื่อนกลาด ทิ้งเรี่ยราด
• ระเกะระกะ    ก. มากเกะกะ.
• ประกีรณกะ    ปฺระกีระนะกะ, ปฺระเกียนระนะกะ ว. เรี่ยราย, เบ็ดเตล็ด, กระจาย, ระคนกัน, คละกัน. (ส. ปฺรกีรฺณก; ป. ปกิณฺณก).
• เกะกะระราน    ซึ่งทำให้เจ็บแค้นใจ น่ากลัว เหลือทน เกะกะ เกะกะก้าวร้าว เกะกะเกเร เกเร ระราน
• เกะกะ    ว. กีด, ขวาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น วางของเกะกะ; ประพฤติเป็นพาลเกเร เช่น คนเกะกะ.
• กองระเกะระกะ    ของที่ปนเปกันจนยุ่งเหยิง กองเรี่ยราด สภาพที่ไม่เป็นระเบียบ สิ่งที่ทิ้งเรี่ยราดกระจุยกระจาย
• กองไว้ระเกะระกะ    กองเรี่ยราด
• ทําให้ระเกะระกะ    ทําให้กระจัดกระจาย ทําให้เกลื่อนกลาด ทําให้เรี่ยราด
• ทําให้ระเกะระกะไปด้วย    ทําให้รกไปด้วย ทําให้เต็มไปด้วย
• ระเกะระกะไปด้วย    รกไปด้วย
• อย่างระเกะระกะ    อย่างไม่เป็นระเบียบ
• กะกร่อม    (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. เครื่องมือจับปูทะเล เป็นของชาวประมงตั้งแต่จังหวัดชุมพรถึงสุราษฎร์ธานี, บางทีเรียกว่า กร่อม หรือ ตะกร่อม, ใช้ไม้ไผ่อันเดียวผ่าตอนปลายออกเป็น ๔ ซี่ และซี่เหล่านั้นเหลาให้อ่อน จะเป็น
• กะกร้าว    (กลอน) ว. มีเสียงอย่างขบฟันดังกร้วม ๆ, (โบ) เขียนเป็น กกร้าว ก็มี เช่น กเกรอกขบฟนนก็ดูร้าว กกร้าวขบฟนนกดูแรง. (ม. คำหลวง มหาราช).

• ฝ่าบาททรงมีรับสั่งว่า ไม่ต้องเตรียมพระกะรยาหารค่ำ
• แต่เรื่องธุรกิจ ข้าเชื่อใจใน หลักตรระกะ มิใช่อารมณ์
• คุณก็ไม่ควรจะตัดใบมันออก ให้ระเกะระกะแบบนั้น
• เรือล่องชมการจับปลาด้วยนกกาน้ำและนะกะระกะวะออนเซ็น
• โฮะโระกะไน เขตที่มีทะเลสาบเทียมอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
• ตอนที่รอคุณอยู่นั้น อาจารย์ซากุระบะ เระกะ
• มีขนาดเท่าห้องนอน มีเถาไม้ห้อยระเกะระกะ
• นี่ ฉันกลับบ้านมาเมื่อวานนี้ ก็เจอข้าวของระเกะระกะที่แกทำไว้
• เล่มใหม่ล่าสุดของ ซากุระบะ เระกะ เหรอ ?
• อาจารย์ เระกะ เราต้องรีบปั่นงานแล้ว