ที่ชอบสังสรรค์ คือ

• ที่ชอบออกสังคม

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ชอบ     ก. พอใจ เช่น ชอบอ่านหนังสือ ชอบเที่ยว; ถูกต้อง เช่น คิดชอบ ชอบแล้ว; เหมาะ เช่น ชอบด้วยกาลเทศะ; ถูกใจ, ถูกกัน, เช่น เขาชอบกันมาก,
• อบ     ก. ปรุงกลิ่นด้วยควันหรือรมด้วยกลิ่นในที่ที่ควันหรือกลิ่นกระจายออกไปไม่ได้; ทำให้ร้อนหรือสุกด้วยไอน้ำหรือไอไฟในที่ที่ความร้อนออกไม่ได้;
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังสรรค์     ก. พบปะวิสาสะกันเป็นครั้งคราวด้วยความสนิทสนม เช่น จัดงานสังสรรค์กันในหมู่พนักงาน เพื่อน ๆ ได้พบปะสังสรรค์กันในงานชุมนุมศิษย์เก่า. ว.
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สรร     สัน ก. เลือก, คัด, เช่น จัดสรร เลือกสรร. ( ข. สรัล).
• สรรค์     สัน ก. สร้างให้มีให้เป็นขึ้น, มักใช้เข้าคู่กับคำ สร้าง เป็น สรรค์สร้าง หรือ สร้างสรรค์. ( ส. สรฺค ว่า สร้างอย่างพระพรหมสร้างโลก).
• ที่สังสรรค์    ที่พักผ่อน สโมสร
• รังสรรค์    ก. สร้าง, แต่งตั้ง.
• ชอบสั่งสอน    เชิงปราชญ์ เชิงเทศนา เต็มไปด้วยคติพจน์ เต็มไปด้วยสุภาษิต เล่นสำนวน
• ที่เป็นไปในทางสร้างสรรค์    ที่ช่วยให้พัฒนาขึ้น
• ผู้สร้างสรรค์    (กฎ) น. ผู้ทำหรือผู้ก่อให้เกิดงาน โดยความคิดริเริ่มของตนเอง.

• คุณพานักมวยที่ชอบสังสรรค์มายังซ่องเพื่อฝึกฝนหรอ ?
• ฉันคุ้นเคยกับเด็กผู้หญิง ที่ชอบสังสรรค์มากไปหน่อย
• ที่จะกอบโกยจากเด็กวิทยาลัย ที่ชอบสังสรรค์
• เหมาะสำหรับนักท่องเที่ยวที่ชอบสังสรรค์และพบปะผู้คนใหม่ ๆ