ที่ปนเปกัน คือ

• หลากหลาย
  คละกัน
  ที่ผสมกัน

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• ปนเป     ว. ปนกันยุ่งจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร.
• เปก     ๑ ว. เสียงดังอย่างเสียงเคาะไม้. ๒ น. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข ๕, เขียนเป็น เบิก ก็มี.
• ปก     ๑ ก. แผ่ออกคลุมเบื้องบน เช่น ตะไคร้ใบปกดิน. น. กระดาษหรือผ้าหรือหนังเป็นต้นที่หุ้มอยู่ภายนอกสมุดหรือหนังสือเป็นต้น, ใบปก ก็เรียก;
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• สิ่งที่ปนเปกัน    สิ่งที่ผสมกัน
• การทําให้ปนเปกัน    การคลุกเคล้า การผสมเข้าด้วยกัน
• การปนเปกัน    การรวมกัน ความหลากหลาย การผสม
• ผสมปนเปกัน    คละเคล้ากัน เบ็ดเตล็ด ต่างๆ นานา
• ของที่กองปนเปกัน    ของที่กองกันจนยุ่งเหยิง
• ปนเปื้อน    1) adj. ผสมอยู่, ปะปนอยู่, รวมอยู่ , ตัวอย่างการใช้: จะมีใครสักกี่คนรู้ว่า เบื้องหลังความอร่อยของอาหารต่างๆ อาจจะมีสารปนเปื้อนสะสมอยู่มากมาย 2) v. ผสมอยู่, ปะปนอยู่, รวมอยู่
• ทําให้ปนเปื้อนด้วย    ทําให้เสียด้วย

• และตรงนี้คงเป็น ตัวอักษรที่ปนเปกันไป