ที่มีอํานาจเหนือกว่า คือ

• ที่มีอํานาจครอบครอง
  มีมากกว่า
  มีอิทธิพลเหนือ

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• มี     ว. รวย เช่น เขาเป็นคนมี ไม่ใช่คนจน, ไม่เปล่า, ไม่ว่าง, เช่น ในหม้อมีข้าว ในห้องน้ำมีคน. ก. ถือเป็นเจ้าของ, อยู่ในครอบครอง, เช่น มีเงิน มีลูก,
• มีอํานาจ     มีพลัง ทรงอิทธิพล มีอิทธิพล กลายเป็นกฎหมาย ต้องเชื่อฟังกฎเกณฑ์ ยิ่งใหญ่ วิภู สามารถ ครองอํานาจ ทรงพลังอํานาจ ทรงอํานาจ สง่างาม หรูหราโอ่อ่า มีสิทธิ
• มีอํานาจเหนือ     ครอบงํา ควบคุม ปกครอง มีอิทธิพลต่อ เหนือกว่า มีอิทธิพลเหนือ
• มีอํานาจเหนือกว่า     มีอิทธิพลกว่า
• อํา     ปกปิด ปิดบัง
• อํานาจ     กําลัง ศักดิ ศักดิ์ พลัง ศักดา อิทธิพล การบังคับควบคุม การออกแรง ความพยายาม แรงกําลัง ฤทธิ์ อิทธิ อํานาจศักดิ์สิทธิ์ พละกําลัง กําลังกล้ามเนื้อ
• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• เห     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• เหนือ     เหฺนือ ว. ที่อยู่ในที่หรือฐานะสูงกว่าสิ่งอื่นเมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น เขามีอำนาจเหนือฉัน, ที่มีความรู้ความสามารถเป็นต้นสูง เช่น
• เหนือกว่า     สูงกว่า เป็นพิเศษ ดีกว่าปกติ ดีกว่า เป็นต่อ เหนือชั้นกว่า ได้เปรียบ เยี่ยมกว่า ใหญ่กว่า มีความสําคัญกว่า มีน้ําหนักกว่า อยู่สูงกว่า อยู่เหนือกว่า
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• กว่า     กฺว่า ว. เกิน เช่น กว่าบาท; เป็นคำใช้เปรียบเทียบในการประมาณ เช่น มากกว่า น้อยกว่า ดีกว่า, ย่อมพลกว่าพลแกว่น. ( ม. คำหลวง มหาราช). บ. เลยไป,
• ว่า     ก. พูด, บอก, เช่น เขาว่า ที่นี่ฝนตกทุกวัน; ดุ เช่น อย่าเอะอะไป เดี๋ยวครูว่าเอา, ติ เช่น ดีแต่ว่าเขา; ดุด่าว่ากล่าว เช่น ว่าไม่ได้ ก็เลี้ยงไม่ได้;