ที่หมดสมัย คือ

• ที่คร่ําครึ
  ที่พ้นสมัย
  ที่ล้าสมัย

• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• หมด     ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด.
• หมดสมัย     หมดความนิยม ไม่นิยมอีกแล้ว พ้นสมัย หมดยุค เลยสมัย ซึ่งเลิกใช้แล้ว ้ล้าสมัย สิ้นยุค สิ้นสมัย หมดยุคหมดสมัย ล้าสมัย เชย โบราณ เก่า
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• หมดยุคหมดสมัย    สิ้นยุค สิ้นสมัย หมดยุค หมดสมัย
• ทําให้หมดสติ    ทําให้ตาย
• ทําให้หมดสิ้น    ทําลาย ทําให้เสียหาย ทําให้ฉิบหาย ทําให้พร่อง ทําให้ลดลง ทําให้ว่างเปล่า
• หมดสมรรถภาพ    v. ความสามารถที่มีอยู่หมดสิ้นไป ชื่อพ้อง: หมดความสามารถ ตัวอย่างการใช้: คนเราไม่ควรวิตกกังวลมากจนเกิดเหตุ เพราะอาจทำให้หมดสมรรถภาพในการรวบรวมความคิดอย่างมีระเบียบ
• หมดสติ    ก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ.
• หมดสิทธิ    เสียสิทธิ