หมดยุคหมดสมัย คือ

• สิ้นยุค
  สิ้นสมัย
  หมดยุค
  หมดสมัย

• หมด     ก. สิ้น เช่น หมดลม หมดกิเลส หมดปัญญา, ไม่มี เช่น เงินหมด ฝนหมด, จบ เช่น หมดรายการ. ว. ไม่มีอะไรเหลือ เช่น กินหมด ใช้หมด.
• หมดยุค     v. หมดความนิยม, ไม่ทันสมัย ชื่อพ้อง: หมดสมัย, สิ้นยุค, สิ้นสมัย, หมดยุคหมดสมัย ตัวอย่างการใช้:
• มด     ๑ น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Formicidae ส่วนท้องปล้องที่ ๑ หรือปล้องที่ ๑ และปล้องที่ ๒ ซึ่งติดกับอกคอดกิ่ว
• ดยุค     n. ขุนนางชั้นสูงสุดของอังกฤษ clf.: คน
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุค     ๑ น. แอก. ( ป. , ส. ). ๒ น. คู่, ทั้งสอง. ( ป. , ส. ). ๓ น. คราว, สมัย, เช่น ยุคมืด ยุคหิน; กำหนดเวลาของโลก มี ๔ ยุค. ( ดู จตุรยุค
• คห     คะหะ- ( แบบ ) น. เรือน, ใช้เป็นคำหน้าสมาส เช่น คหกรรม. ( ป. ).
• หมดสมัย     หมดความนิยม ไม่นิยมอีกแล้ว พ้นสมัย หมดยุค เลยสมัย ซึ่งเลิกใช้แล้ว ้ล้าสมัย สิ้นยุค สิ้นสมัย หมดยุคหมดสมัย ล้าสมัย เชย โบราณ เก่า
• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• ที่หมดสมัย    ที่คร่ําครึ ที่พ้นสมัย ที่ล้าสมัย
• หมดสติ    ก. สิ้นสติ, ไม่มีความรู้สึก, สลบ.
• หมดสิทธิ    เสียสิทธิ
• หมดสิ้น    v. ไม่มีเหลือ ชื่อพ้อง: หมดไป, หมดเกลี้ยง, สูญสิ้น ตัวอย่างการใช้: รัฐบาลไม่สามารถสะสางปัญหาได้หมดสิ้น เพราะทุกปัญหาจำเป็นจะต้องใช้เม็ดเงิน