ทุติยะ คือ

• ทีหลัง
  ลำดับสอง
  อันดับรอง
  เกี่ยวกับการเน้นเสียงที่สอง
  เกี่ยวกับคาร์บอนอะตอมที่รวมตัวกับอีกสองคาร์บอนอะตอม
  เกี่ยวกับอดีต
  เกี่ยวกับโรงเรียนมัธยม
  ได้มาจาก

• ทุ     ๑ ว. คำอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, เลว, ทราม, เช่น ทุจริต ว่า ความประพฤติชั่ว, ทุกร ว่า ทำได้โดยยาก, ทุปปัญญา ว่า
• ทุติย     ทุติยะ- ( แบบ ) ว. ที่ ๒, มักใช้นำหน้าศัพท์อื่น เช่น ทุติยดิถี = วัน ๒ ค่ำ, ทุติยมาส = เดือนที่ ๒, ทุติยวาร = ครั้งที่ ๒, ทุติยสุรทิน = วันที่
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• ยะ     ๑ คำประกอบข้างหน้าคำที่ตั้งต้นด้วย ย ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ยะยอง ยะยั่ง ยะยัด ยะย้อย ยะย้าย. ๒ ว.
• ทวิตียะ    ทะวิ- (แบบ) ว. ที่ ๒. (ส.).
• ทิ้งขยะ    ทุ่มเท
• ที่ทิ้งขยะ    กองขยะ
• ตึงเปรี๊ยะ    ว. ตึงมากจนเกือบจะปริหรือขาด.
• ทิ้งระยะ    ขาดช่วง ทิ้งช่วง
• ทัสนานุตริยะ    ทัดสะนานุดตะริยะ น. สิ่งที่เห็นอันประเสริฐ, การเห็นอันประเสริฐ เช่นการเห็นธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นต้น. (ป. ทสฺสนานุตฺตริย).
• -ทัต    ก. ให้แล้ว, ใช้เป็นคำหลังสมาส เช่น พรหมทัต เทวทัต. (ป. ทตฺต).
• ทัต    ก. ให้แล้ว, ใช้เป็นคำหลังสมาส เช่น พรหมทัต เทวทัต. (ป. ทตฺต).
• ทิต    (แบบ) ว. รุ่งเรือง, สว่าง. (ป. ทิตฺต).
• ที่ตี    ที่ใช้ตี อุปกรณ์สำหรับตี
• ทูต    น. ผู้นำข้อความไปแจ้งทั้ง ๒ ฝ่าย, ผู้รับใช้ไปเจรจาแทน, ผู้สื่อสาร, ผู้ที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้แทนไปยังต่างประเทศ เพื่อเจรจาหรือเจริญสันถวไมตรีเป็นทางราชการ. (ป.).