ทําสิ่งน่าละอาย คือ

• ทําสิ่งผิดกฎหมาย

• ทํา     ดําเนินการ ปฏิบัติงาน กระทํา กระทําการ ทําการ แสดง ทํางาน ปฏิบัติ ปฏิบัติหน้าที่ ประกอบหน้าที่ จัดการ เตรียม ดําเนินต่อไป สร้าง ก่อ สาธิต
• สิ     คำประกอบท้ายคำอื่นเพื่อเสริมข้อความให้เด่น ให้ชัด หรือให้สละสลวย เป็นต้น, โดยมากใช้กับกริยาเป็นเชิงบังคับ เชิงชวน หรือรับคำ เป็นต้น เช่น ไปสิ มาสิ,
• สิ่ง     น. ของต่าง ๆ โดยไม่จำกัดว่ามีชีวิตหรือไม่มีชีวิต เช่น คน สัตว์ และพืช เป็นสิ่งมีชีวิต ก้อนหินเป็นสิ่งไม่มีชีวิต ทองคำเป็นสิ่งมีค่า; ภาวะ,
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• น่าละอาย     ขายหน้า งามหน้า ละอาย อับอาย ช่างน่าอาย น่าขายหน้า น่าอาย น่าอับอาย น่าสมเพช
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละอาย     ก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาย     ๑ ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. ๒ น. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
• อย่างน่าละอาย    อย่างน่าอาย อย่างน่าละอายใจ อย่างทำให้เสียชื่อเสียง
• อย่างน่าละอายใจ    อย่างน่าอาย อย่างน่าละอาย อย่างทำให้เสียชื่อเสียง
• น่าละอายใจ    น่าสบประมาท สามหาว
• ไม่ละอาย    ไม่สามารถทำให้ละลายได้
• ความน่าละอายใจ    ความอัปยศ ความขายหน้า ความอับอาย
• ซึ่งไม่ละอาย    ซึ่งไม่ขวยเขิน ซึ่งไม่มียางอาย ซึ่งไม่สะทกสะท้าน ซึ่งไม่ยอมขอโทษ ซึ่งไม่สํานึกผิด