ซึ่งไม่ละอาย คือ

• ซึ่งไม่ขวยเขิน
  ซึ่งไม่มียางอาย
  ซึ่งไม่สะทกสะท้าน
  ซึ่งไม่ยอมขอโทษ
  ซึ่งไม่สํานึกผิด

• ซึ่ง     ส. คำใช้แทนนามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น บ้านของเขาอยู่ในป่าซึ่งห่างจากชุมชน. บ. คำสำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ถูกกระทำ เช่น
• ไม่     ว. มิ, คำปฏิเสธความหมายของคำที่อยู่ถัดไป เช่น ไม่กิน ไม่ดี, ถ้าอยู่ท้ายคำ ต้องมีคำ หา อยู่หน้า เช่น หากินไม่.
• ไม่ละอาย     ไม่สามารถทำให้ละลายได้
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ละอาย     ก. รู้สึกอายที่จะทำสิ่งไม่ถูกไม่ควร เช่น ละอายที่จะทำผิด, ละอายใจ ก็ว่า.
• อา     ๑ น. น้องของพ่อ, ( โบ ) เขียนเป็น อาว์ ก็มี. (อีสาน อา ว่า น้องสาวของพ่อ, อาว ว่า น้องชายของพ่อ). ๒ ( กลอน ) ว.
• อาย     ๑ ก. รู้สึกกระดาก, รู้สึกขายหน้า. ๒ น. กลิ่น, มักใช้เข้าคู่กับคำ กลิ่น เป็น กลิ่นอาย.
• ซึ่งไม่ละอายใจ    ซึ่งไม่อับอาย น่าเสื่อมเสีย
• อย่างไม่ละอายใจ    หน้าด้าน ไม่อาย อย่างไร้ยางอาย ไม่กระดาก
• ไม่ละอายใจ    หน้าด้าน ไม่อาย ไร้ยางอาย ไม่กระดาก หน้าไม่แดง
• เผชิญกับ...อย่างไม่ละอาย    เผชิญกับ...อย่างไม่เกรงกลัว
• ซึ่งละอายใจ    ที่รู้สึกผิด
• ซึ่งไม่อับอาย    ซึ่งไม่ละอายใจ น่าเสื่อมเสีย
• น่าละอาย    ขายหน้า งามหน้า ละอาย อับอาย ช่างน่าอาย น่าขายหน้า น่าอาย น่าอับอาย น่าสมเพช
• รู้สึกละอาย    รู้สึกขายหน้า รู้สึกต่ําต้อย รู้สึกเสื่อมเสีย