นักปลุกผี คือ

• นักมายากล
  นักเล่นกล
  นักเล่นคาถาอาคม

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• ปลุก     ปฺลุก ก. ทำให้ตื่นจากหลับ, ทำให้ได้สติรู้สึกตัว, กระตุ้นให้เกิดแรงกำลัง ความขลัง และความกล้าแข็ง เป็นต้น.
• ปลุกผี     ก. นั่งบริกรรมคาถาจนกระทั่งผีลุกขึ้นมาหรือปรากฏกาย เพื่อใช้ให้ไปทำประโยชน์ตามที่ตนปรารถนา หรือเพื่อลนเอาน้ำมันจากคางผีตายทั้งกลม ที่เรียกกันว่า
• ลุ     ก. ถึง (ในลักษณะที่ต้องใช้ความพยายาม) เช่น ลุความสำเร็จ, ถึง เช่น ลุศักราช, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ ถึง เป็น ลุถึง; ( โบ ) รู้ความ เช่น ลุท้องตรา
• ลุก     ก. เคลื่อนขึ้นจากท่านั่งหรือท่านอน เช่น ลุกจากเก้าอี้ลุกจากที่นอน, ตั้งขึ้น เช่น ขนลุก; เคลื่อนออกจาก เช่น ลุกแต่สุโขทัย. ( จารึกสยาม );
• ผี     น. สิ่งที่มนุษย์เชื่อว่าเป็นสภาพลึกลับ มองไม่เห็นตัว แต่อาจจะปรากฏเหมือนมีตัวตนได้ อาจให้คุณหรือโทษได้ มีทั้งดีและร้าย เช่น ผีปู่ย่าตายาย ผีเรือน
• ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง    (สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.
• นักปล้น    ผู้ชิงทรัพย์ ผู้ปล้น ผู้แย่งชิง โจร
• ดักปล้น    การคอยดักทำร้าย การซุ่มโจมตี ซุ่มโจมตี ดักโจมตี
• ปลุกปั่น    ก. ยุยงให้แตกแยกกัน.
• ผู้ปลุกปั่น    ผู้ยุแหย่ เครื่องเขย่าและผสม
• ซึ่งปลุกปั่น    ซึ่งก้าวร้าว ซึ่งประตุ้น ซึ่งยั่ว ซึ่งแหย่
• การปลุกปั่น    การกระตุ้น การยั่วยุ การยั่ว การยุยง สิ่งที่ยุแหย่
• นักตกปลา    คนจับปลา ชาวประมง เรือจับปลา คนตกปลา พรานเบ็ด
• นักปลุกระดม    ผู้ก่อให้เกิดการจลาจล ผู้ปลุกระดม