นักปล้น คือ

• ผู้ชิงทรัพย์
  ผู้ปล้น
  ผู้แย่งชิง
  โจร

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• ปล้น     ปฺล้น ก. ใช้กำลังลอบมาหักโหมแย่งชิงเอาโดยไม่รู้ตัว.
• ล้น     ก. พ้นหรือเลยระดับที่เปี่ยมอยู่แล้วจนไหลออกมา เช่น น้ำล้นตุ่ม ข้าวสารล้นกระสอบ, เกินกำหนดจนคงอยู่ไม่ได้ เช่น คนมากจนล้นห้องประชุม. ว. ยิ่ง เช่น
• ดักปล้น    การคอยดักทำร้าย การซุ่มโจมตี ซุ่มโจมตี ดักโจมตี
• นักปลุกผี    นักมายากล นักเล่นกล นักเล่นคาถาอาคม
• ปลุกปั่น    ก. ยุยงให้แตกแยกกัน.
• ผู้ปลุกปั่น    ผู้ยุแหย่ เครื่องเขย่าและผสม
• ซึ่งปลุกปั่น    ซึ่งก้าวร้าว ซึ่งประตุ้น ซึ่งยั่ว ซึ่งแหย่
• การปลุกปั่น    การกระตุ้น การยั่วยุ การยั่ว การยุยง สิ่งที่ยุแหย่
• นักตกปลา    คนจับปลา ชาวประมง เรือจับปลา คนตกปลา พรานเบ็ด
• นักปลุกระดม    ผู้ก่อให้เกิดการจลาจล ผู้ปลุกระดม
• นักปลอมแปลง    นักก็อปปี้ ผู้ทำเลียนแบบ
• ปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง    (สำ) ก. พยายามทำให้มีเรื่องมีราวขึ้นมา.
• ซึ่งไม่ถูกปลุกให้ตื่น    ซึ่งไม่ถูกกระตุ้น
• เป็นการปลุกปั่น    เป็นการล่อหลอก

• โทษที เรานึกว่าเป็นพวก ภูติแดงกลางคืนนักปล้นสะดม
• ผมรู้จักคุณดีพอหรือเปล่าที่จะเรียกคุณว่าเพื่อนนักปล้น ?
• ไม่มีพวกนักปล้นคนไหน จะเข้าไปในบ้าน
• เสร็จชั้นแน่ ไอ้ภูติแดงนักปล้น !
• เหมือนกำลังจีบนักปล้นธนาคาร
• นักปล้นสะดมประจำวัน
• หลบหนีนักปล้นธนาคาร