นักเลงหัวไม้ คือ

• นักเลง
  คนเกเร
  อันธพาล
  คนพาล
  คนโกง
  คนสารเลว
  คนไม่เอาถ่าน
  กุ๊ย
  นักเลงโต
  โจ๋อันธพาล

• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• นักเลง     น. ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. ว. มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น
• ลง     ก. ไปสู่เบื้องต่ำหรือไปสู่เบื้องที่ถือว่าตรงข้ามกับขึ้น เช่น น้ำลง เครื่องบินลง, ไปสู่พื้นดินและพื้นอื่น ๆ เช่น ลงดิน ลงบันได ลงเรือ;
• ลงหัว     ก. มีหัวงอกอยู่ใต้ดิน (ใช้แก่พืชบางชนิด) เช่น มันลงหัว เผือกลงหัว; โดยปริยายหมายความว่า ยอมอ่อนน้อม แต่มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ยอมลงหัวให้ใคร.
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวไม้     น. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้.
• ไม้     ๑ น. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น,
• โงหัวไม่ขึ้น    v. ยกหัวไม่ขึ้นเพราะอาจเกิดอาการง่วงหรือมึนงง เป็นต้น ตัวอย่างการใช้: ผมลืมตาตื่นแล้วแต่โงหัวไม่ขึ้น เพราะยังมึนๆ อยู่
• นักเลงคุมซ่อง    แมงดา พ่อเล้า คนคุมซ่อง
• นักเลงผู้หญิง    n. คนเจ้าชู้ที่ชอบมีภรรยาหลายคน clf.: คน
• นักเลงสุรา    n. ผู้ชอบดื่มสุรา และดื่มได้มาก heavy/hard drinker ชื่อพ้อง: นักเลงเหล้า ตัวอย่างการใช้: ความเป็นนักเลงการพนันกับความเป็นนักเลงสุรา ว่ากันว่าเป็นคนที่อันตรายไม่น่าคบหา clf.: คน
• นักเลงโต    น. ผู้เกะกะระราน เช่น น้องชายเขาเป็นนักเลงโต ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนเสมอ ๆ, นักเลง ก็ว่า.
• นักเลงใหญ่    นักเลงโต
• สมบัตินักเลง    น. ทรัพย์สมบัติที่ได้มาด้วยการเสี่ยงโชค.
• อย่างหลีกเลี่ยงไม่พ้น    ด้วยความจำเป็น

• แล้วเมื่อไหร่กันที่เธฮกลายเป็นนักเลงหัวไม้น้อย ?
• ผมโตมากับพวกนักเลงหัวไม้ ย่าผมดุกว่าคุณเสียอีก
• นั่นมันนักเลง มันไม่มีอะไรมากกว่านักเลงหัวไม้
• นั่นแหละชั้นจึงเรียกเธอว่านักเลงหัวไม้น้อย
• เจ้าเป็นได้แค่นักเลงหัวไม้
• กับพวกนักเลงหัวไม้
• ก็แค่นักเลงหัวไม้