นั่งรถ คือ

• นั่ง
  ขึ้นรถ
  โดยสารรถ

• นั่ง     ก. อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้.
• รถ     รด, ระถะ- น. ยานที่มีล้อสำหรับเคลื่อนไป เช่น รถม้า รถยนต์ รถไฟ; ( กฎ ) ยานพาหนะทุกชนิดที่ใช้ในการขนส่งทางบกซึ่งเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์
• นักแข่งรถ    นักแข่ง
• นั่งรถบัส    ขึ้นรถบัส ขึ้นรถเมล์ นั่งรถเมล์ ขึ้นรถประจำทาง นั่งรถประจำทาง ขึ้นรถโดยสารประจำทาง นั่งรถโดยสารประจำทาง
• นั่งรถม้า    โดยสารรถม้า
• นั่งรถไฟ    ขึ้นรถไฟ โดยสารรถไฟ
• นั่งรถเล่น    นั่งรถกินลม นั่งรถชมวิว
• นั่งรถกินลม    นั่งรถเล่น นั่งรถชมวิว
• นั่งรถชมวิว    นั่งรถเล่น นั่งรถกินลม
• นั่งรถเครื่อง    ขับรถเครื่อง ขับมอเตอร์ไซค์ ขึ้นมอเตอร์ไซค์ นั่งมอเตอร์ไซค์
• นั่งรถเมล์    ขึ้นรถบัส นั่งรถบัส ขึ้นรถเมล์ ขึ้นรถประจำทาง นั่งรถประจำทาง ขึ้นรถโดยสารประจำทาง นั่งรถโดยสารประจำทาง
• นั่งรถโบก    โบกรถ
• ทางรถไฟใต้ดิน    รางรถไฟใต้ดิน
• รถพระที่นั่งรอง    น. รถยนต์ที่เตรียมสำรองไว้ใช้แทนรถพระที่นั่งในกระบวนเสด็จพระราชดำเนินเป็นทางการ.
• รางรถไฟใต้ดิน    ทางรถไฟใต้ดิน

• เพื่อที่เขาจะสามารถนั่งรถไปที่กังรึงให้ทันเวลา
• เราเคยมีกันสี่คนที่นั่งรถตู้ไปไหนต่อไหนด้วยกัน
• เธออาศัยอยู่ที่ โอคแลนด์ พาค ฉันจะนั่งรถไปกับคุณ
• ถ้าพาเขานั่งรถเข็นมาแล้วเกิดอารมณ์ที่สะเทือนใจ
• วันนี้ทั้งวันฉันเหมือนได้นั่งรถไฟเหอะเลยล่ะค่ะ
• ฉันกำลังนั่งรถลากเ้ลื่อนบนภูเขาใกล้หมู่บ้านฉัน
• ไอเดียมันวิ่งอยู่ในใจ ตั้งแต่ตอนฉันนั่งรถไฟแล้ว
• เขาตัวใหญ่อย่างกับช้าง แล้วคุณนั่งรถไปไหนกับเขา
• แม่ไม่เป็นไร ส่วนฉันต้องนั่งรถเข็นตั้งแต่นั้นมา
• แกคงไม่อยากแต่งงาน กับผู้ชายที่นั่งรถเข็นใช่ไหม