นางอัปสร คือ

• นางฟ้า
  นางสวรรค์
  เทพธิดา
  เทวนารี

• นา     ๑ น. พื้นที่ราบทำเป็นคันกั้นน้ำเป็นแปลง ๆ สำหรับปลูกข้าวเป็นต้น, พื้นที่มีลักษณะคล้ายนาสำหรับทำประโยชน์อื่น ๆ เรียกตามสิ่งที่ทำ เช่น นาเกลือ
• นาง     ๑ น. คำประกอบหน้าคำเพื่อแสดงว่าเป็นเพศหญิง เช่น นางฟ้า นางบำเรอ นางละคร นางพระกำนัล; คำแทนชื่อหญิง เช่น นางก็ร้อยพวงมาลัย; ( กฎ )
• งอ     ว. ลักษณะที่มีส่วนปลายหักโค้งเข้าหาตัวมันเองเช่นรูปอย่างขอ; เรียกหน้าซึ่งมีสีหน้าแสดงอาการโกรธ ไม่พอใจ หรือไม่ได้อย่างใจเป็นต้นว่า หน้างอ. ก.
• อัป     อับปะ- คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต มีความหมายว่า ไม่, ไร้, ไปจาก, ปราศจาก, เช่น อัปภาคย์ ว่า ไร้โชค ปราศจากโชค, อัปยศ ว่า ไร้ยศ,
• อัปสร     อับสอน น. นางฟ้า. ( ส. อปฺสรสฺ; ป. อจฺฉรา).
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สร้างอยู่ใน    ทําขึ้นใน ทําอยู่ใน สร้างขึ้นใน
• อย่างอิสระ    อย่างเสรี
• อย่างมีอุปสรรค    ด้วยความยากลําบาก โดยพยายามอย่างสูง
• อย่างเป็นอุปสรรค    อย่างกีดขวาง อย่างคัดค้าน อย่างเป็นสิ่งกีดขวาง
• นางอั้ว    กระอั้วแทงควาย
• นางอ้อม    น. คร่าวเสาเพนียด.
• รูปสระ    น. ตัวอักษรที่ใช้แทนเสียงสระ เช่น ะ า, สระ ก็เรียก.
• อํานาจในการตัดสินใจอย่างอิสระ    การกําหนดใจตนเอง การตัดสินใจด้วยตัวเอง
• ให้อย่างอิสระ    มอบให้อย่างเสรี

• เที่ยวโรยกลีบดอกไม้เป็นนางอัปสรไปซะทั่ว
• การเต้นรำนางอัปสรา