นิสัยตะกละ คือ

• ความตะกละ

• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• นิสัย     น. ความประพฤติที่เคยชิน เช่น ทำจนเป็นนิสัย; ที่พึ่ง, ที่พักพิง, ที่อาศัย, เช่น ขอนิสัยในการอุปสมบท. ( ป. นิสฺสย).
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกละ     -กฺละ, -กฺลาม ว. มักกิน, กินไม่เลือก, เห็นแก่กิน, มักใช้รวมกันว่า ตะกละตะกลาม ก็มี, จะกละจะกลาม ก็ว่า, โดยปริยายหมายความว่า อยากได้มาก ๆ.
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ตะกละเป็นที่สุด    หิวที่สุด อยากที่สุด
• ตะกละตะกลาม    adv. กินไม่เลือก, เห็นแก่กิน ชื่อพ้อง: ตระกลาม, จะกละจะกลาม ตัวอย่างการใช้: เด็กคนนั้นกินพิซซ่าอย่างตะกละตะกลามเหมือนไม่เคยกินมาก่อน
• ตะกละตะกราม    จะกละจะกลาม ตะกละ ตะกลาม
• คนตะกละ    คนกินจุ นักกินแหลก คนตายอดตายอยาก นักชิมอาหาร คนโลภ คนที่กินมากเกินไป
• คนตะกละ.adj    คนละโมบ นกกาน้ำ
• อย่างตะกละ    อย่างต้องการมาก
• ก๊าซไร้สีและกลิ่น    ก๊าซไฮโดรเจน
• ซึ่งตะกละเป็นที่สุด    ซึ่งตะกละมาก
• ตะกุยตะกาย    ก. พยายามป่ายปีนให้พ้นอันตราย.