น้ำโบย คือ
- (ถิ่น-พายัพ) น. กระบวย. (ดู กระบวย ๑).
- น้ำ น. สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยน้ำหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส
- โบ น. เชือกหรือริบบิ้นทำเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. ( อ. bow).
- โบย ก. เฆี่ยนด้วยหวายเป็นต้นเป็นการลงโทษ.
- บำโบย ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
- โบยบิน ก. บินร่อนไปมาอย่างผีเสื้อเป็นต้น.
- กำโบล ๑ (แบบ) น. กโบล, กระพุ้งแก้ม, เช่น ปรางเปรียบกำโบลบง- กชรัตนรจนา. (สุธน). (ป., ส. กโปล). ๒ (โบ) ก. ลูบ, ลูบคลำ, ลูบไล้, เช่น ฤๅอาจกำโบลปิยุทร์นงเยาว์ ฤๅอาจอุกเอา กระมลยุคลมามือ. (สรรพสิทธิ์), คำโบล
- คำโบล (โบ) ก. ลูบ, ลูบคลำ, ลูบไล้. (ดู กำโบล).
- ทำโบกี้ ตีโบกี้ ยิงโบกี้
- บำโบ ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
- บำโบล ก. ลูบไล้. (อนันตวิภาค).
- โบร่ำโบราณ adj. ที่เนิ่นนานมากซึ่งผ่านมาแล้ว ชื่อพ้อง: โบราณ ตัวอย่างการใช้: เขาเก็บรักษาข้าวของเครื่องใช้ที่ล้วนโบร่ำโบราณ ไว้อย่างสะอาดเอี่ยมยิ่งกว่าของใหม่เสียอีก
- ผู้โบย ผู้ลงแส้ ผู้หวด ผู้เฆี่ยน ผู้ตี
- โบยแส้ ลงแส้
- การโบย การด่าอย่างเจ็บแสบ การเฆี่ยน การตี การหวด การฟาด แส้ การฝึกอย่างเข้มงวด การลงแส้ เครื่องมือสําหรับเฆี่ยน
- รอยโบย รอยเฆี่ยน รอยแส้หรือหวาย
มือถือ