น้ําเมา คือ

• สุรา
  เหล้า
  น้ําจันทร์
  ยอดข้าว
  สุราเมรัย
  เมรัย
  น้ําจัณฑ์
  น้ําขาว
  น้ําตาลเมา
  สาโท
  อุ
  ของมึนเมา
  ของเมา
  มัชชะ
  น้ําเหล้า
  สุราบาน

• น้ํา     น้ํากิน น้ําดื่ม น้ําเปล่า น้ําดิบ อุทก อัมพุ ธาร ธารา ลําธาร สายธาร ห้วย ของเหลว ศิรา แม่น้ํา วารี สาคร ห้วงน้ํา แม่น้ําลําคลอง น้ําจืด น้ําสะอาด
• เม     น. แม่. ( ข. ).
• เมา     ก. อาการที่มึนจนลืมตัวขาดสติเพราะฤทธิ์เหล้าฤทธิ์ยาเป็นต้น เช่น เมาเหล้า เมากัญชา, มีอาการวิงเวียนคลื่นเหียนอาเจียนเพราะโดยสารเรือ รถ เครื่องบิน
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• มาเมต    เดวิด มาเมต
• เมาเครื่องบิน    เมาคลื่น เมารถ เมาเรือ
• ขาเมาท์    คนชอบนินทา
• เมาเรียค    ฟรองซัวส์ ชาร์ลส์ เมาเรียค ฟรองซัวส์ เมาเรียค
• เมาเรือ    เมาคลื่น เมารถ เมาเครื่องบิน
• น้ำเมา    น. น้ำที่ดื่มแล้วทำให้มึนเมา ได้แก่สุราและเมรัยเป็นต้น.
• เมามัน    ก. บ้าคลั่ง.
• เมื่อจําเป็น    เมื่อต้องการ
• ขี้เมาหยําเป    ขี้เมา
• มาเหนือเมฆ    (สำ) ก. มีความคิดหรือชั้นเชิงเหนือผู้อื่น; มาหรือปรากฏขึ้นโดยไม่คาดหมาย.
• เดวิด มาเมต    มาเมต