บทของตัวตลก คือ

• การตลกคะนอง

• บท     ๑ บด, บดทะ- น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท;
• ขอ     ๑ น. ไม้หรือเหล็กที่งอ ๆ สำหรับชัก เกี่ยว แขวน หรือสับ, ตะขอ หรือ ตาขอ ก็เรียก. ๒ ก. พูดให้เขาให้สิ่งที่ต้องการ, วิงวอน. ๓ น.
• ของ     น. สิ่งต่าง ๆ. บ. แห่ง (ใช้สำหรับนำหน้านามที่เป็นผู้ครอบครอง).
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ตัว     ๑ น. รูป, ตน, ตนเอง, คำใช้เรียกแทนคน สัตว์ และสิ่งของบางอย่าง เช่น ตัวละคร ตัวหนังสือ; ลักษณนามใช้เรียกสัตว์และสิ่งของบางอย่าง เช่น ม้า ๕ ตัว
• ตัวตลก     จําอวด ตัวโจ๊ก คนหลอกลวง คนชอบแกล้ง คนที่ชอบเล่นตลก คนโง่ คนโง่เซ่อ ตัวละครตลก สิ่งที่น่าหัวเราะ สิ่งที่น่าหัวเราะเยาะ นักแสดงละครตลก
• วต     วะตะ- น. พรต, ข้อปฏิบัติ; ความประพฤติ; การจำศีล, การบำเพ็ญทางศาสนา, การปฏิบัติ; ประเพณี, ธรรมเนียม. ( ป. วต; ส. วฺรต).
• ตลก     ตะหฺลก ก. ทำให้คนอื่นขบขันด้วยคำพูดหรือกิริยาท่าทางเป็นต้น; โดยปริยายหมายความว่า แกล้งทำให้คนอื่นเข้าใจผิด เช่น เล่นตลก. ว. ขบขัน,
• ลก     ว. หก; ( โบ ) เรียกลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลก, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า อก.
• เรื่องตลก    สิ่งขําขัน เรื่องไร้สาระ การเล่นตลก เรื่องชวนหัว เรื่องน่าขําขัน คำตลก เรื่องขํา ละครชวนหัว ละครตลก สุขนาฏกรรม หัสนาฏกรรม คําพูดตลก เรื่องขบขัน เรื่องขําขัน ตลก เรื่องฮา เรื่องขำๆ เรื่องขำขัน เรื่อง
• บทบาทของสตรี    สตรี สถานภาพของสตรี
• พูดถึงบทบาทของ    บรรยายบทบาทของ
• มีเรื่องตลก    ทําตลก
• เล่าเรื่องตลก    เล่าเรื่องโจ๊ก
• ไม่ใช่เรื่องตลก    ไม่ขํา