บรรพ- คือ

• ๑
  บับ, บับพะ-
  น. ข้อ, ปล้อง, เล่ม, หมวด, ภาค, ตอน, กัณฑ์; ขั้นบันได; ระยะหรือเวลาที่กำหนด. (ป. ปพฺพ; ส. ปรฺวนฺ).
  ๒
  บันพะ-, บัน
  ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).

• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• บรรพ     บันพะ-, บัน ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. ( ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• บรรพต    บันพด, บันพดตะ- น. ภูเขา. (ส. ปรฺวต; ป. ปพฺพต).
• บรรพต-    บันพด, บันพดตะ- น. ภูเขา. (ส. ปรฺวต; ป. ปพฺพต).
• บรรพ์    บันพะ-, บัน ว. ก่อน, ทีแรก, เบื้องต้น; ตะวันออก. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• บรรพฃิต    พระสงฆ์ ผู้ทรงศีล สงฆ์
• บรรพชน    บรรพบุรุษ ปู่ยาตายาย เทือกเถาเหล่ากอ คนรุ่นก่อน คนสมัยก่อน คนโบราณ
• บรรพชา    บันพะ-, บับพะ- น. การบวช เช่น บรรพชาเป็นกิจที่ทำได้ยาก, ถ้าใช้เข้าคู่กับคำ อุปสมบท บรรพชา หมายความว่า การบวชเป็นสามเณร อุปสมบท หมายความว่า การบวชเป็นภิกษุ. ก. บวช เช่น บรรพชาเป็นสามเณร. (ป. ปพฺพชฺชา
• บรรพชิต    บันพะชิด น. นักบวชในพระพุทธศาสนา. (ป. ปพฺพชิต; ส. ปฺรวฺรชิต).
• บรรพมูล    (แบบ) น. วันขึ้น ๑ ค่ำ และวันกลางเดือนทางจันทรคติ. (ส.).
• (ดึกดำบรรพ์)    มาจาก ประชุมบทละครดึกดำบรรพ์ ฉบับหลวง พ.ศ. ๒๔๖๗
• ครั้งดึกดําบรรพ์    สมัยดึกดําบรรพ์
• ดึกดำบรรพ์    ว. ลึกล้ำนมนานมาแล้ว.
• ดึกดําบรรพ์    สมัยก่อนประวัติศาสตร์ โบราณกาล ก่อนประวัติศาสตร์ นมนาน นานนม เก่าแก่ โบราณ