บรรลัยกัลป์ คือ

• บันไลกัน
  น. เรียกไฟที่เชื่อกันว่าจะล้างโลกเมื่อสิ้นกัปว่า ไฟบรรลัยกัลป์, ไฟกัลป์ หรือ ไฟประลัยกัลป์ ก็ว่า.

• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• บรรลัย     บันไล ก. ฉิบหาย, วอดวาย, ย่อยยับ, มอดม้วย, ประลัย ก็ว่า.
• ลัย     ไล, ไลยะ- น. จังหวะ (ใช้แก่ดนตรี); ที่อาศัย โดยมากมักเติมอุปสรรคข้างหน้า เช่น อาลัย; การหายไป โดยมากมักเติมอุปสรรคข้างหน้า เช่น วิลัย บรรลัย. (
• ยก     ๑ ก. เอาขึ้นให้สูงจากที่เดิมทั้งโดยตรงและโดยปริยาย; เคลื่อนไป, พากันไป, เช่น ยกทัพ ยกพวก; งดเว้น, เพิกถอน, เช่น ยกโทษ ยกภาษี ยกคำสั่ง; มอบ เช่น
• กัลป     กันละปะ-, กัน น. กัป, อายุของโลกตั้งแต่เมื่อพระพรหมสร้างเสร็จจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์ล้างโลก ซึ่งได้แก่ช่วงเวลากลางวัน วันหนึ่งของพระพรหม คือ
• กัลป์     กันละปะ-, กัน น. กัป, อายุของโลกตั้งแต่เมื่อพระพรหมสร้างเสร็จจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์ล้างโลก ซึ่งได้แก่ช่วงเวลากลางวัน วันหนึ่งของพระพรหม คือ
• ไฟบรรลัยกัลป์    น. ไฟกัลป์.
• บรรลุ    บัน- ก. ลุ, ถึง, สำเร็จ, เช่น บรรลุมรรคผล, ประลุ ก็ว่า.
• บรรลุผล    สัมฤทธิ์ สัมฤทธิ์ผล สําเร็จ ได้ผล รุ่งเรือง ได้ผลสําเร็จ ทําสําเร็จ แล้วเสร็จ ทําเสร็จ ประสบผล ประสบความสําเร็จ ประสบผลสําเร็จ สําเร็จผล เป็นผล ถึง ทำสำเร็จ
• บรรลัยจักร    บันไลยะจัก ว. วายวอด, มักใช้เป็นคำด่าประกอบคำ ฉิบหาย เป็น ฉิบหายบรรลัยจักร.
• บรรลาย    ๑ บัน- (กลอน; แผลงมาจาก ปราย) ก. ปราย, โปรย, เช่น หยั่งหยาดวลาหกบรรลาย. (อุเทน). ๒ บัน- (กลอน; แผลงมาจาก ปลาย) น. ยอด, ที่สุด, ตรงข้ามกับ ต้น.
• บรรลุถึง    มา มาถึง
• การบรรลุ    ความสําเร็จ อธิคม
• การบรรลุผล    ความสําเร็จ ผลสัมฤทธิ์ ผลสําเร็จ การทำให้บรรลุผล การทำให้พอใจ การทำให้สมบูรณ์ การปฏิบัติภารกิจ การบังเกิดผล
• ทำให้บรรลุผล    ทำให้พอใจ ทำให้สมบูรณ์ บรรจุ

• ความเกลียดชังของข้าที่มีต่อเขา ประดุจไฟบรรลัยกัลป์ !