บริเวณหัวหน่าว คือ
"บริเวณหัวหน่าว" การใช้"บริเวณหัวหน่าว" อังกฤษ"บริเวณหัวหน่าว" จีน
- กระดูกบริเวณหัวหน่าว
ขนบริเวณหัวหน่าว
พหูพจน์ของ pubis
- บร บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
- บริเวณ บอริเวน น. พื้นที่ภายในขอบเขตที่กำหนดไว้ เช่น บริเวณบ้าน บริเวณโบสถ์ บริเวณวัด บริเวณสนามหลวง. ( ป. , ส. ปริเวณ).
- ริ ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
- วณ วะนะ- น. แผล, ฝี. ( ป. ; ส. วฺรณ).
- หัว ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
- หัวหน่าว น. ส่วนของร่างกายอยู่ระหว่างท้องน้อยกับอวัยวะสืบพันธุ์.
- หน น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
- น่า ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
- ขนบริเวณหัวหน่าว กระดูกบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
- กระดูกบริเวณหัวหน่าว ขนบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
- บริเวณหนองบึง บริเวณที่ลุ่มมีน้ําขัง
- ชีวิตพืชในบริเวณหนึ่ง การเจริญเติบโตของพืช ชีวิตที่จืดชืด พืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ พืชทั้งหลายในบริเวณหนึ่ง ระบบพืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ
- พืชทั้งหลายในบริเวณหนึ่ง การเจริญเติบโตของพืช ชีวิตที่จืดชืด ชีวิตพืชในบริเวณหนึ่ง พืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ ระบบพืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ
- เกี่ยวกับบริเวณหนึ่งเฉพาะ เกี่ยวกับภาคพื้นดิน เกี่ยวกับอาณาเขตหรือดินแดน
- บริเวณห่างไกล ชนบท สถานที่ห่างไกล
ประโยค
- บางครั้งซูวากะกิจะเรียกว่าโซซูกะด้วยกลิ่นของวากิกาจากบริเวณหัวหน่าวที่ละเอียดอ่อน
- ทำความสะอาดโดยการโกนขนบริเวณหน้าท้องส่วนล่างบริเวณหัวหน่าวและรอบรูทวารหนักและสวนล้างลำไส้เพื่อความสะอาดในคืนก่อนวันผ่าตัด