บริเวณหัวหน่าว คือ

• กระดูกบริเวณหัวหน่าว
  ขนบริเวณหัวหน่าว
  พหูพจน์ของ pubis

• บร     บอระ- ( แบบ ; กลอน ) น. ฝ่ายอื่น เช่น บรเทศ, ข้าศึก เช่น บรปักษ์. ( ป. , ส. ปร).
• บริเวณ     บอริเวน น. พื้นที่ภายในขอบเขตที่กำหนดไว้ เช่น บริเวณบ้าน บริเวณโบสถ์ บริเวณวัด บริเวณสนามหลวง. ( ป. , ส. ปริเวณ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• วณ     วะนะ- น. แผล, ฝี. ( ป. ; ส. วฺรณ).
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวหน่าว     น. ส่วนของร่างกายอยู่ระหว่างท้องน้อยกับอวัยวะสืบพันธุ์.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• ขนบริเวณหัวหน่าว    กระดูกบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
• กระดูกบริเวณหัวหน่าว    ขนบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
• บริเวณหนองบึง    บริเวณที่ลุ่มมีน้ําขัง
• ชีวิตพืชในบริเวณหนึ่ง    การเจริญเติบโตของพืช ชีวิตที่จืดชืด พืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ พืชทั้งหลายในบริเวณหนึ่ง ระบบพืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ
• พืชทั้งหลายในบริเวณหนึ่ง    การเจริญเติบโตของพืช ชีวิตที่จืดชืด ชีวิตพืชในบริเวณหนึ่ง พืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ ระบบพืชของเขตหนึ่งโดยเฉพาะ
• เกี่ยวกับบริเวณหนึ่งเฉพาะ    เกี่ยวกับภาคพื้นดิน เกี่ยวกับอาณาเขตหรือดินแดน
• บริเวณห่างไกล    ชนบท สถานที่ห่างไกล

• บางครั้งซูวากะกิจะเรียกว่าโซซูกะด้วยกลิ่นของวากิกาจากบริเวณหัวหน่าวที่ละเอียดอ่อน
• ทำความสะอาดโดยการโกนขนบริเวณหน้าท้องส่วนล่างบริเวณหัวหน่าวและรอบรูทวารหนักและสวนล้างลำไส้เพื่อความสะอาดในคืนก่อนวันผ่าตัด