บังคนหนัก คือ

• (ราชา) น. อุจจาระ, ใช้ว่า พระบังคนหนัก.

• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• บังคน     ( ราชา ) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หนัก     ว. มีน้ำหนักมาก, ตรงข้ามกับ เบา; แรง เช่น ฝนตกหนัก, รุนแรง เช่น รบหนัก ไข้หนัก, มาก เช่น บุญหนักศักดิ์ใหญ่; ที่ให้ผลช้ากว่าปรกติ เช่น ทุเรียนหนัก
• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• พระบังคนหนัก    มูล อาจม อุจจาระ
• คนหนีหนี้    คนไม่ยอมจ่ายหนี้
• คนที่ทํางานหนัก    คนทํางานน่าเบื่อ คนทํางานใช้แรงงาน
• คนหลับ    คนที่งีบหลับ คนนอนหลับ
• ก้นหนัก    ว. ไปนั่งคุยอยู่นาน ไม่ยอมกลับง่าย ๆ.
• คนหนุ่ม    n. ชายที่อยู่ในวัยทำงาน ชื่อพ้อง: ชายหนุ่ม คำตรงข้าม: คนแก่ ตัวอย่างการใช้: ส่วนใหญ่เรื่องสั้นของเขาจะเป็นเรื่องของคนหนุ่มที่เจ็บปวดกับความทุกข์ยาก clf.: คน
• บิกูปะระหมั่นหนา    น. ภิกษุกับพราหมณ์. (ช.).
• คนหลังค่อม    คนหลังโก่ง คนหลังโกง
• กําลังคน    กําลังงาน กําลังแรงงาน แรงงาน แรงคน