บังคนเบา คือ

• (ราชา) น. ปัสสาวะ, ใช้ว่า พระบังคนเบา.

• บัง     ๑ ก. กัน กั้น หรือปิดไม่ให้เห็น ไม่ให้ผ่าน ไม่ให้โดน เช่น บังแดด บังฝน บังลม ยืนบัง. ๒ คำพยางค์หน้า เมื่ออยู่หน้าพยัญชนะ ก วรรค เช่น บังเกิด
• บังคน     ( ราชา ) น. อุจจาระหรือปัสสาวะ.
• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• เบา     ว. มีน้ำหนักน้อย, ตรงข้ามกับ หนัก; ย่อมเยา เช่น เบาราคา; ค่อย, ค่อย ๆ, เช่น เสียงเบา เดินเบา ๆ, ทุเลา เช่น ไข้เบาลง, ชะลอกำลังเร็วให้ช้าลง เช่น
• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• พระบังคนเบา    ฉี่ เยี่ยว ปัสสาวะ น้ำเยี่ยว น้ำปัสสาวะ
• ลงพระบังคนเบา    ฉี่ ชิ้งฉ่อง ถ่ายปัสสาวะ ปัสสาวะ เบา เยี่ยว
• บันเบา    ว. น้อย (โดยมากมักใช้ในทางปฏิเสธหรือเป็นเชิงคำถาม) เช่น ไม่บันเบา เรื่องนี้น่าสนใจบันเบาไปหรือ.
• คนเบาปัญญา    คนเขลา คนเซ่อ คนโง่ คนทึ่ม คนไม่มีหัวคิด หัวหุ่นไม้
• ต้นเบาบับ    adansonia
• คนเป็นเบาหวาน    คนเป็นโรคเบาหวาน ผู้ป่วยโรคเบาหวาน
• เป็นเพื่อนกับบางคน    มีความสําคัญต่อ มีอิทธิพลต่อ
• คนหูเบา    คนอ่อนแอ คนอารมณ์อ่อนไหว คนไม่หนักแน่น คนที่ถูกชักชวนได้ง่าย คนที่มีอารมณ์อ่อนไหว
• บางคน    บางท่าน
• คนโง่หรือคนเบาปัญญา adj    คนโง่ คนโง่บรม คนโง่มาก จิตบกพร่อง บุคคลที่มีระดับสติปัญญา ระหว่าง50-69