บาจรีย์ คือ
- -จะรี
น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป. ปาจริย).
- บา น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
- จร ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
- จรี จะ- ( กลอน ) น. มีด, หอก, ดาบ, เช่น บัดออกกลางสนามสองรา สองแขงขันหา ก็กุมจรีแกว่งไกว. ( สมุทรโฆษ ). ( ข. ).
- รี ว. เรียว, ถ้ากลมเรียวอย่างรูปไข่ เรียกว่า กลมรี, ถ้ายาวเรียวและมีหัวท้ายอย่างเมล็ดข้าวสาร เรียกว่า ยาวรี, ไม่กลม เช่น วงรี, ยาว เช่น หันรีหันขวาง
- ปาจรีย์ ปาจะรี, ปาจาน น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
- อาจริย -จะริยะ- (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
- อาจริย- -จะริยะ- (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
- จราจร จะราจอน น. การที่ยวดยานพาหนะ คน หรือ สัตว์พาหนะเคลื่อนไปมาตามทาง, เรียกผู้มีหน้าที่เกี่ยวด้วยการนั้น; (กฎ) การใช้ทางของผู้ขับขี่ คนเดินเท้า หรือคนที่จูง ขี่ หรือไล่ต้อนสัตว์.
- (จริย) เป็นคำที่ใช้ในจริยศาสตร์
- จริย จะริยะ- น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. (ป.).
- จริย- จะริยะ- น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. (ป.).
- กําจร กระจาย ฟุ้ง แพร่ กําจาย
- ขาจร -จอน น. ลูกค้าที่ไม่ใช่ขาประจำ.
- จราจล การจราจล การก่อจราจล การใช้ความรุนแรงโดยผู้ชุมนุม การใช้ความรุนแรงในที่สาธารณะ
- ดําจริงๆ ดําปี๊ดปี๋ ดําปี๋ ดํามิดหมี ดําสนิท ดําปืน ดําปื๋อ
มือถือ