จริย- คือ

• จะริยะ-
  น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. (ป.).

• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• จริย     จะริยะ- น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาส เช่น จริยศึกษา. ( ป. ).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• (จริย)    เป็นคำที่ใช้ในจริยศาสตร์
• บาจรีย์    -จะรี น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป. ปาจริย).
• ปาจรีย์    ปาจะรี, ปาจาน น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
• ยีนสัญจร    ยีนกระโดด
• อาจริย    -จะริยะ- (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
• อาจริย-    -จะริยะ- (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).
• เจริญวัย    เติบโต เจริญเติบโต
• อัศเจรีย์    น. เครื่องหมายวรรคตอนรูปดังนี้ ! สำหรับเขียนกำกับไว้หลังคำอุทาน.
• ยังไม่เจริญ    ขาดแคลนคุณค่าทางอาหาร เติบโตเต็มที่ ยังไม่สมบูรณ์ ี่ยังไม่โตเต็มที่
• จระเข้เอเชีย    จระเข้น้ำเค็ม
• ยังคงเป็นจริง    เป็นจริง
• ยังไม่เจริญเต็มที่    ยังไม่สมบูรณ์