บาดแผลฟกช้ำ คือ

• รอยฟกช้ำ
  แผลฟกช้ำ
  รอยฟกช้ำดำเขียว

• บา     น. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.
• บาด     ก. ทำให้เกิดเป็นแผลหรือรอยขีดข่วนอย่างของมีคมบาด เช่น มีดบาด แก้วบาด หญ้าคาบาด. น. แผล.
• บาดแผล     น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะถูกตีฟันทิ่มแทงเป็นต้น.
• แผล     แผฺล น. เนื้อหนังที่แตกแยกออกเพราะเป็นโรคหรือถูกของมีคมเป็นต้น เช่น ขาเป็นแผล; รอยชำรุด เช่น ทุเรียนเป็นแผล เนื้อผลไม้เป็นแผล.
• แผลฟกช้ำ     รอยฟกช้ำ บาดแผลฟกช้ำ รอยฟกช้ำดำเขียว
• ผล     น. ลูกไม้ เช่น ผลมะม่วง ผลมะปราง; สิ่งที่เกิดจากการกระทำ เช่น ผลแห่งการทำดี ผลแห่งการทำชั่ว; ประโยชน์ที่ได้รับ เช่น ทำนาได้ผล เรียนได้ผล;
• ฟก     ว. บวมช้ำ, บอบช้ำ.
• ฟกช้ำ     ว. บวมช้ำ, บอบช้ำ.
• กช     กด, กดชะ- ( กลอน ; ตัดมาจาก บงกช) น. ดอกบัว เช่น ดุจบัวอันบานชู กชกรรณิกามาศ. ( สมุทรโฆษ ), โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ กร เป็น กรกช เช่น
• ช้ำ     ว. น่วมระบมเพราะถูกกระทบกระแทกอย่างแรงหรือบ่อย ๆ เช่น มะม่วงช้ำ, เป็นรอยจ้ำ ๆ อย่างรอยฟกช้ำดำเขียว.
• แผลฟกช้ํา    รอยฟกช้ํา
• บาดแผลที่ฉีกขาด    การฉีกขาด การทรมานจิตใจ การทุกข์ใจ การบุบสลาย การเสียรูปร่าง บาดแผลที่บุบบู้บี้
• ซึ่งรักษาบาดแผล    ซึ่งใช้รักษาบาดแผล
• ตีให้มีบาดแผล    ตีให้บาดเจ็บ ตีให้เสียหายหรือทําลาย
• ทำให้เกิดบาดแผล    ทำร้าย ทำให้ร่างกายบาดเจ็บ

• โอเค บาดแผลฟกช้ำเหล่านั้นมีทิศทางแบบเดียวกัน