บุพนิมิต คือ

• น. ลางที่บอกเหตุขึ้นก่อน. (ป. ปุพฺพนิมิตฺต).

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุพ     บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. ( ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• พน     พน, พะนะ- น. ป่า, พง, ดง. ( ป. , ส. วน).
• นิ     ( โบ ) ใช้เสริมคำให้พยางค์สละสลวยขึ้น เช่น สนุกนิ สำนักนิ.
• นิมิต     ๑ ก. นิรมิต, สร้าง, แปลง, ทำ. ( ป. นิมฺมิต; ส. นิรฺมิต). ๒ น. เครื่องหมาย, ลาง, เหตุ, เค้ามูล; ( แบบ ) อวัยวะสืบพันธุ์. ( ป. , ส.
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• มิต     -ตะ- ว. พอประมาณ, น้อย. ( ป. ).
• พนิต    ว. เป็นที่รัก, ที่ชอบพอ. (ส. วนิต).
• พนันกับ    พนัน เดิมพัน
• นพนิต    นบพะนิด น. เนยข้นชนิดหนึ่ง. (ป. นวนีต).
• ม้าโพนี    ม้าแคระ
• บัตเตอร์มิลก์บิสกิต    บิสกิตบัตเตอร์มิลก์
• ต้นพนอง    พนอง
• เทพนิรมิต    น. ธรรมดา, ธรรมชาติ. (ส.).
• เพนดูลัม    ลูกตุ้มเพนดูลัม