บุพพ คือ

• บุบพะ-
  ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).

• บุ     ก. ตีให้เข้ารูป เช่น บุขัน, เอาของบาง ๆ หุ้มข้างนอก เช่น บุหนัง บุพลาสติก หรือรองข้างใน เช่น บุหลังคา.
• บุพ     บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. ( ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• บุพพ-    บุบพะ- ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
• บัพพาช    บับพาด (แบบ) ก. ขับไล่ เช่น พระสญชัยยินราษฎร์ แกล้งบัพพาชกูไกล. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ป. ปพฺพาช).
• บัพพาชน์    บับพาด (แบบ) น. การขับไล่. (ป. ปพฺพาชน).
• บุพพัณชาติ    -พันนะชาด น. พืชที่จะพึงกินก่อน ได้แก่ข้าวทุกชนิด. (ป. ปุพฺพณฺณชาติ; ส. ปูรฺว + อนฺน + ชาติ).
• บุพพัณหสมัย    -พันหะสะไหฺม น. เวลาเบื้องต้นแห่งวัน, เวลาเช้า. (ป. ปุพฺพณฺหสมย; ส. ปูรฺวาหณ + สมย).
• บุพพาจารย์    น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา. (ป. ปุพฺพาจริย; ส. ปูรฺวาจารฺย).
• บุพพาษาฒ    -พาสาด น. เดือน ๘ แรก, (โบ) เขียนเป็น บุพพาสาฒ ก็มี. (ป. ปุพฺพาสาฬฺห; ส. ปูรฺวาษาฒ).
• บัพพาชนียกรรม    บับพาชะนียะกำ น. กรรมที่สงฆ์ทำแก่ภิกษุที่จะพึงขับไล่, พิธีขับไล่บุคคลที่พึงขับไล่. (ป. ปพฺพาชนียกมฺม).
• บุพพาสาฬหะ    -สาด, บุบพะอาสาด, บุระพะอาสาด, บุบพาสานหะ น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๐ มี ๓ ดวง เห็นเป็นรูปปากนกหรือช้างพลาย, ดาวสัปคับช้าง หรือ ดาวราชสีห์ตัวผู้ ก็เรียก.
• ทัพพี    น. เครื่องตักข้าวและแกงมีรูปร่างคล้ายช้อน แต่ใหญ่กว่า ทำด้วยทองเหลืองเป็นต้น, ทรพี ก็ว่า. (ป. ทพฺพิ; ส. ทรฺวี).
• ปุพพ    ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
• ปุพพ-    ปุบพะ ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
• ทัพพะ    ทับพะ- น. เครื่องใช้ต่าง ๆ, สมบัติ, เงิน, มักใช้ประกอบส่วนหน้าสมาส. (ป.).