ประตูน้ํา คือ

• ทํานบ
  เขื่อน
  เขื่อนกั้นน้ํา
  ประตูระบายน้ํา

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประตู     น. ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้ เช่น ประตูบ้าน ประตูเมือง, ช่อง, ทาง, เช่น ไม่มีประตูสู้,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระตู     น. เจ้าเมืองน้อย. ( ช. ).
• ตู     ๑ ( โบ ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว. ๒ ก. เต้า, ไป. ( ข. เทา).
• น้ํา     น้ํากิน น้ําดื่ม น้ําเปล่า น้ําดิบ อุทก อัมพุ ธาร ธารา ลําธาร สายธาร ห้วย ของเหลว ศิรา แม่น้ํา วารี สาคร ห้วงน้ํา แม่น้ําลําคลอง น้ําจืด น้ําสะอาด
• ประตูป่า    น. ปากทางที่จะเข้าสู่ป่า, ประตูที่สะด้วยใบไม้กิ่งไม้สำหรับพิธีเทศน์มหาชาติ, ประตูเรือนที่ปักกิ่งไม้ไว้เวลานำศพออกจากบ้าน.
• ประตูหน้า    ประตูหน้าบ้าน
• ประตูเข้า    ทางเข้า ประตู ประตูออก
• ประติทิน    น. ปฏิทิน. (ส. ปฺรติ + ทิน; ป. ปฏิ + ทิน).
• ประตูน้ำ    น. ประตูสำหรับควบคุมระดับน้ำที่ไหลเข้าออก; (กฎ) สิ่งที่สร้างขึ้นในทางน้ำเพื่อให้เรือแพผ่านทางน้ำที่มีระดับน้ำต่างกันได้.
• ประตูหมุน    ทางเข้าที่มีเหล็ก 4 ท่อนหมุนไปตามแนวนอน คอกหมุน คอกหมุนทางเข้าที่เป็นโครงท่อนเหล็ก4ท่อนที่หมุนได้ตามแนวนอน
• ปิดประตูค้า    ก. ถืออำนาจค้าแต่ผู้เดียว.
• ปล่อยออกจากประตูน้ํา    ส่งผ่านทางประตูน้ํา