ประตูหน้า คือ

• ประตูหน้าบ้าน

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประตู     น. ช่องทางเข้าออกของบ้านเรือนเป็นต้น มีบานเปิดปิดได้ เช่น ประตูบ้าน ประตูเมือง, ช่อง, ทาง, เช่น ไม่มีประตูสู้,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระตู     น. เจ้าเมืองน้อย. ( ช. ).
• ตู     ๑ ( โบ ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. น. ตัว. ๒ ก. เต้า, ไป. ( ข. เทา).
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• ประตูน้ํา    ทํานบ เขื่อน เขื่อนกั้นน้ํา ประตูระบายน้ํา
• ประตูป่า    น. ปากทางที่จะเข้าสู่ป่า, ประตูที่สะด้วยใบไม้กิ่งไม้สำหรับพิธีเทศน์มหาชาติ, ประตูเรือนที่ปักกิ่งไม้ไว้เวลานำศพออกจากบ้าน.
• ประตูเข้า    ทางเข้า ประตู ประตูออก
• ประตูหนีไฟ    บันไดหนีไฟ
• ปิดประตูค้า    ก. ถืออำนาจค้าแต่ผู้เดียว.
• กริ่งหน้าประตู    ระฆัง

• เป็นเสียงเคาะประตูของคา์ร์ล ที่ตรงประตูหน้าบ้าน
• หมายความว่า เป้าหมายที่ง่ายที่สุดก็คือประตูหน้า
• ฉันไม่แน่ใจว่าเธอออกมาจาก ประตูหน้าบ้านได้ยังไง
• ฉันหวังจริงๆ ว่าเขาจะเดินกลับเข้ามาทางประตูหน้า
• อย่างน้อยพวกเขาต้องเตรียมแผน เข็นผมออกประตูหน้า
• สเนปเป็นอาจารย์ใหญ่ เราจะเข้าทางประตูหน้าไม่ได้
• ดูเหมือนเธอจะไม่ชัดเจน ในการผ่านประตูหน้าเข้ามา
• สวัสดี แล้วประตูหน้าก็เปิดออก มันคือพ่อแม่ของฉัน
• เอาล่ะ ผมแน่ใจว่า ผมจะพาคุณเข้าไปทางประตูหน้าได้
• เพราะมีการป้องกันแน่นหนา ฉันคิดว่าที่ประตูหน้า