ประนัง คือ

• ก. ประชุม, รวม, เช่น ประนังศัพท์ ว่า ประชุมเสียง, ประนังพล ว่า รวมพล.
  ว. พร้อม.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• นัง     นาง
• ประนม    ก. ยกกระพุ่มมือ, ยกมือขึ้นกระพุ่ม.
• ประนอ    ก. พะนอ, เอาใจ, ถนอมใจ.
• ประนี้    (โบ) ว. อย่างนี้.
• ประนีประนอม    ก. ผ่อนหนักผ่อนเบาให้แก่กัน, ปรองดองกัน, อะลุ้มอล่วยกัน.
• ประนีประนอมกับ    ทําสัญญากับ
• ไม่ประนีประนอม    ดึงดัน ดื้อดึง ซึ่งไม่ยอมเปลี่ยน เหนียวแน่น ไม่ยอม ไม่ยอมอ่อนข้อ ไม่เปลี่ยนแปลง ยึดมั่นในหลักการ ไม่ยินยอม ไม่อ่อนข้อ
• ประนอม    ก. อะลุ้มอล่วย, ทำการปรองดอง.
• ประนัปดา    ปฺระนับดา น. เหลน (คือ ลูกของหลานปู่). (ส. ปฺรนปฺตฺฤ; ป. ปนตฺตา).
• คำประนาม    การกล่าวหา การกล่าวโทษ การใส่ความ
• ประนมกร    กระพุ่มมือ น้อมไหว้ ประณต ประนมมือ ประนมหัตถ์ พนมมือ
• ประนมมือ    ก. กระพุ่มมือ, พนมมือ ก็ว่า.