ประพันธ์บทกลอน คือ

• แต่งกลอน
  แต่งบทกวี

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประพันธ์     ก. แต่ง, เรียบเรียง, ร้อยกรอง, ผูกถ้อยคำเป็นข้อความเชิงวรรณคดี. ( ส. ปฺรพนฺธ; ป. ปพนฺธ).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พัน     ๑ ว. เรียกจำนวน ๑๐ ร้อย. น. ตำแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนต่ำกว่าหมื่น,
• พันธ     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• พันธ์     พันทะ- ก. ผูก, มัด, ตรึง. ( ป. , ส. ). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน
• บท     ๑ บด, บดทะ- น. ข้อความเรื่องหนึ่ง ๆ หรือตอนหนึ่ง ๆ เช่น บทที่ ๑ บทที่ ๒; กำหนดคำประพันธ์ที่ลงความตอนหนึ่ง ๆ เช่น โคลง ๔ สุภาพ ๔ บาท เป็น ๑ บท;
• บทกลอน     น. คำประพันธ์ที่เป็นบทร้อยกรอง.
• ทก     ๑ ( โบ ) ว. ทุก เช่น ทกพวก ทกพาย. ๒ ( แบบ ) น. น้ำ. ( ป. , ส. ).
• กล     กน, กนละ- น. การลวงหรือล่อลวงให้หลงหรือให้เข้าใจผิดเพื่อให้ฉงนหรือเสียเปรียบ เช่น เล่ห์กล, เล่ห์เหลี่ยม เช่น กลโกง;
• กลอน     ๑ กฺลอน น. ไม้ขัดประตูหน้าต่าง, ดาล, เครื่องสลักประตูหน้าต่าง; ไม้ที่พาดบนแปสำหรับวางเครื่องมุงหลังคาจากเป็นต้น. ๒ กฺลอน น.
• ลอน     น. ส่วนที่มีลักษณะสูง ๆ ต่ำ ๆ อย่างลูกคลื่นติดต่อสลับกันไปบนพื้นราบ เช่น ลอนฟูก ลอนสังกะสี, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ลอนตาล
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• บทประพันธ์    น. เรื่องที่แต่งขึ้นเป็นร้อยแก้วหรือร้อยกรอง.

• กวีไฮกุผู้มีชื่อเสียง ชื่อมัตสึโอะ บโช ขณะเยี่ยมเยือนสิ่งที่ยังหลงเหลือในฮิระอิซุมิ และได้ประพันธ์บทกลอนว่า ‘ เหล่าทหารชาญชัย ทิ้งร่องรอยความฝันไว้บน พื้นหญ้าฤดูร้อน ’