ประวิสรรชนีย์ คือ

• ปฺระวิสันชะนี
  ก. ใส่เครื่องหมายวิสรรชนีย์.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิสรรชนีย์     วิสันชะนี น. เครื่องหมายสระรูปดังนี้ ะ ใช้ประหลังอักษร. ( ส. วิสรฺชนีย).
• สร     สฺระ- คำนำหน้าคำอื่นที่ใช้ในบทกลอนเพื่อความสละสลวย เช่น ดื่น เป็น สรดื่น, คำที่แผลงมาจากคำที่ขึ้นต้นด้วยตัว ส ซึ่งใช้ในบทกลอน เช่น สนุก เป็น
• สรร     สัน ก. เลือก, คัด, เช่น จัดสรร เลือกสรร. ( ข. สรัล).
• รชนี     ระชะ- น. เวลาค่ำ, กลางคืน. ( ป. , ส. ).
• ชน     ๑ ก. โดนแรง ๆ เช่น รถยนต์ชนต้นไม้, ชิดจนติด เช่น ตั้งตู้ชนฝา; บรรจบ เช่น ชนขวบ; ให้ต่อสู้กัน เช่น ชนโค ชนไก่. น.
• นีย์     มิเชล นีย์
• ดรรชนี    ๑ ดัดชะนี น. นิ้วชี้, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระดรรชนี, ดัชนี ก็ใช้. (ส. ตรฺชนี; ป. ตชฺชนี). ๒ ดัดชะนี (คณิต) น. จำนวนที่เขียนไว้บนมุมขวาของอีกจำนวนหนึ่งซึ่งเรียกว่า ฐาน เพื่อแสดงการยกกำลังของฐานนั้น เช่น
• ประวรรต    ปฺระวัด ก. เป็นไป. (ส. ปฺรวรฺต; ป. ปวตฺต).
• ประวรรตน์    ปฺระวัด น. ความเป็นไป. (ส. ปฺรวรฺตน; ป. ปวตฺตน).
• ประวัติย่อ    n. เรื่องราวว่าด้วยความเป็นไปของคน สถานที่ หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ตัวอย่างการใช้: เรื่องสั้นเล่มนี้จบลงด้วยประวัติย่อของนักเขียนไว้ในท้ายเล่ม
• ประวาลวรรณ    ปฺระวาละวัน ว. สีแดง. (ส.).