ประเอียง คือ

• ว. งาม.

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอียง     ว. อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. ก.
• อี     ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• ประอรประเอียง    ว. งามกรีดกราย, เคล้าพิงอิงเอียง.
• ประเดียง    ก. เผดียง.
• ประเปรี้ยง    ว. เสียงอย่างเสียงฟ้าผ่า.
• ระเบียงประตู    ประตูหน้าบ้าน ปากทางเข้า ระเบียง เฉลียง
• ประเทศเอเชีย    ประเทศในทวีปเอเชีย
• เบี่ยงประเด็น    บ่ายเบี่ยง เบี่ยงบ่าย เลี่ยง
• กลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้    อาเซียน กลุ่มประเทศอาเซียน สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
• สระเอ    สระแอ ไม้หน้า