ปรัตยูษ คือ

• ปฺรัดตะยูด
  (โบ; กลอน) ว. ปัจจูส, เช้ามืด, ใกล้รุ่ง. (ส. ปฺรตฺยูษ; ป. ปจฺจูส).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รัต     ๑ ก. ยินดี, ชอบใจ, มักใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น วันรัต = ผู้ยินดีในป่า. ( ป. , ส. รต). ๒ น. ราตรี, กลางคืน, มักใช้ประกอบท้ายคำ เช่น ทีฆรัต
• ยู     ( ถิ่น-พายัพ ) น. ไม้ยุงปัดทำด้วยต้นขัดมอน เรียกว่า ไม้ยู.
• ประทุษ    ปฺระทุด ก. ทำร้าย, ทำชั่ว, ทำเลวทราม, ทำผิด, เบียดเบียน. (ส.).
• ปริษัท    ปะริสัด น. บริษัท. (ส. ปริษทฺ; ป. ปริส).
• ปรตยักษ์    ปฺรดตะยัก (กลอน) ก. ประจักษ์. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
• ปรัตยนต์    ปฺรัดตะยน (โบ; กลอน) ว. ปัจจันต์. (ส. ปฺรตฺยนฺต; ป. ปจฺจนฺต).
• ปรัตยักษ์    ปฺรัดตะยัก (โบ; กลอน) ว. ประจักษ์. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
• ปรัตยันต์    ปฺรัดตะยัน (โบ; กลอน) ว. ปัจจันต์. (ส.; ป. ปจฺจนฺต).
• ปรัตยัย    ปฺรัดตะไย (โบ; กลอน) น. ปัจจัย. (ส. ปฺรตฺยย; ป. ปจฺจย).
• ปรัตยุตบัน    ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).
• ปรัตยุบัน    ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).
• ปรัตยูห์    ปฺรัดตะยู (โบ; กลอน) น. อันตราย, ความขัดข้อง. (ส. ปฺรตฺยูห; ป. ปจฺจูห).
• ปริตยาค    ปะริดตะยาก (แบบ) ก. บริจาค. (ส. ปริตฺยาค; ป. ปริจฺจาค).
• ปรตยาค    ปฺรดตะยาก (กลอน) ก. ประจาค, บริจาค. (ส. ปฺรตฺยาค; ป. ปริจฺจาค).