ปรัตยุบัน คือ

• ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน
  น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• รัต     ๑ ก. ยินดี, ชอบใจ, มักใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น วันรัต = ผู้ยินดีในป่า. ( ป. , ส. รต). ๒ น. ราตรี, กลางคืน, มักใช้ประกอบท้ายคำ เช่น ทีฆรัต
• ยุ     ก. กล่าวชักชวน ส่งเสริม หนุน หรือเป็นใจให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง (มักใช้ในทางที่ไม่สมควร) เช่น ยุให้เขาทะเลาะกัน ยุให้โกรธ ยุให้กำเริบ.
• ยุบ     ก. ทรุด เช่น ดั้งจมูกยุบ, บุบเข้าไป เช่น หัวกะโหลกยุบ หน้าหม้อรถยนต์ยุบ, ลด, ลดลง, เช่น พุงยุบ ฝียุบ,
• บัน     ๑ น. จั่ว (หน้าจั่วของปราสาท โบสถ์ วิหาร เรียกว่า หน้าบัน). ๒ ก. ผัน, ผิน. ๓ ก. เบา, น้อย, เช่น มัวเมาไม่บัน. ( ดึกดำบรรพ์ ).
• ปรัตยุตบัน    ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).
• นิตย    นิดตะยะ- น. นิติ เช่น ผู้ชำนินิตยสาตรไสย. (ตะเลงพ่าย). (แผลงมาจาก นิติ).
• นิตย-    ๑ นิดตะยะ-, นิด ว. เสมอไป, สม่ำเสมอ, มักใช้ว่า เป็นนิตย์. (ส.; ป. นิจฺจ). ๒ นิดตะยะ- น. นิติ เช่น ผู้ชำนินิตยสาตรไสย. (ตะเลงพ่าย). (แผลงมาจาก นิติ).
• นิตย์    นิดตะยะ-, นิด ว. เสมอไป, สม่ำเสมอ, มักใช้ว่า เป็นนิตย์. (ส.; ป. นิจฺจ).
• นักประชาธิปไตย    ผู้นิยมการปกครองในระบบประชาธิปไตย
• บัณฑิตย์    บันดิด น. ความรอบรู้, การเรียน, ความเป็นบัณฑิต. (ส. ปาณฺฑิตฺย; ป. ปณฺฑิจฺจ).
• ปรตยักษ์    ปฺรดตะยัก (กลอน) ก. ประจักษ์. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
• ปรัตยนต์    ปฺรัดตะยน (โบ; กลอน) ว. ปัจจันต์. (ส. ปฺรตฺยนฺต; ป. ปจฺจนฺต).
• ปรัตยักษ์    ปฺรัดตะยัก (โบ; กลอน) ว. ประจักษ์. (ส. ปฺรตฺยกฺษ; ป. ปจฺจกฺข).
• ปรัตยันต์    ปฺรัดตะยัน (โบ; กลอน) ว. ปัจจันต์. (ส.; ป. ปจฺจนฺต).